Zelden heb ik zo kunnen worstelen met een vraagstuk. Haat liefde verhouding heb ik er mee. Ik kan er niet met en blijkbaar ook niet zonder. Maar wat wil ik er nou mee eigenlijk? Als je niet beter weet zou ik het over een vrouw kunnen hebben. Niets is minder waar .. ik worstel wederom met het gebruik van de sociale media.
Wat me opvalt is dat ik er mee worstel, dat geeft dus aan dat het me dwars zit en dat zoals het nu gaat het niet gaat zoals ik zou willen. Nee ik ben niet de zoveelste “ik ga stoppen met socialae media en dat kondig ik heel hard aan zodat iedereen gaat zeggen dat ik dat niet moet doen en ik uiteindelijk toch gewoon blijf doen wat ik deed” blog of oproep maken. Ik wil namelijk helemaal niet stoppen. “Wat loop je dan te zeiken Drenth??” Hoor ik je al denken en misschien wel terecht ook. Ik worstel er mee.. ik weet niet wat te doen.
Ok ik leg gewoon wat voor aan jullie, wie weet geeft jullie inzicht mij dat ook weer. Mijn stelling is dat als je wat deelt met iemand op persoonlijk gebied of niveau dan is dat intiem ok? Dus ik stuur jou een berichtje dat ik iets heb gedaan of gezien. Dat vind ik als ontvanger leuk want iemand denkt aan me op dat moment en stuurt me een bericht. Ik zelf vind het gevoel van “speciaal” zijn voor een aantal mensen in mijn leven heel belangrijk. Het definieert je en geeft je een bepaalde plek in iemands leven. Stel nu dat je dat berichtje een uur later terug ziet op twitter of facebook wat is dat dan? Het si hetzelfde berichtje alleen nu niet meer speciaal aan jou gericht maar aan de 100,20,300,5000 lezers die er achter zitten. Voor mij is de speciaal heid er dan wel van af..?
Denk ik dan raar? Is het egoistisch om dit te vinden? Ben ik egoistisch om te verlangen dat ik intiemere berichten krijg dan al die anonieme anderen? Of dat de waarde van een dergelijk bericht minder tot niets is geworden als iedereen dat bericht ziet? Ik worstel daar enorm mee namelijk. Ik deel heel veel over mijn moeder met jullie. Ik vind dat een toegevoegde waarde hebben maar in de allereerste plaats doe ik dat omdat ik er beter van wordt. Ik voel me beter als ik de moeite neem een gevoel, een verhaal een moment in mijn hoofd te ordenen en dat op digitaal papier te plaatsen. Dat jullie kiezen om te lezen en daar op te reageren is secundair, belangrijk maar secundair. Ik doe het in eerste plaats voor mijzelf en niemand anders. De waarde van een dergelijk bericht is voor mij groot. Ik leg mijn ziel in en dergelijk bericht en spui wat ik te spuien heb. Hart op de tong etc…
Wat ik dan weer niet doe is dingen over mijn kinderen vertellen. Heel soms als er iets speciaals is dan deel ik dat maar dat moet dan wel iets heel speicaals zijn. Ik ben van mening dat mijn kinderen zelf hun digitale nalatenschap moeten opbouwen en dat ik me daar niet mee moet bemoeien. Vandaar ook geen foto’s etc van hen (heel soms met goedkeuring).
Terug naar mijn worsteling, is een bericht dat alleen met jouw gedeelt wordt specialer dan wanneer het met iedereen gedeelt wordt?
Ik deel niet alles openbaar, ik deel een hoop prive met mensen die ik ken en vertrouw. Die ik in een kleinere cirkel zet dan mensen via de sociale media. Geen waarde oordeel maar ik heb nou eenmaal geen 400 vrienden al denkt facebook daar anders over. Voor mij is facebook geen dagboek. Het is geen vervanger voor een partner die ik ‘s avonds vertel wat ik meegemaakt heb en het is geen vervanger voor vrienden of sociale contacten. Maar wat is het dan wel? Ik zou liegen als ik zeg dat ik er geen leuke dingen vandaan heb. Mensen, dingen, ideeen.. veelal via de sociale media verkregen. Maar daar tegen over staan veel gezeik, ruzie en achterklap die me helemaal niet boeit. Niet lang geleden nog werden de ruzie van 2 uitgevochten over de sociale media.. nou sorry maar ik vind dat een partij kinderachtig. Net als scheidingen die uitgemeten worden op facebook of goed weet wat. Ik hoef dat allemaal niet te weten en daar zit een gedeelte van mijn worsteling.
Ik hoef dat allemaal niet te weten… het is volgens mij ook de oplossing van mijn worsteling. Gewoon ontvrienden.. waarom niet? Waarom is het ontvrienden van mensen zo beladen. Ik lees berichten dat mensen ontvriend zijn en dan zijn ze en partij boos.. bizar.. je kunt toch gewoon uit elkaar groeien? Kan ook zijn dat je merkt dat je iemand minder leuk vind dan je dacht. In het echte leven zeg je dan toch ook een keer vaarwel? Tenminste als je mans of vrouws genoeg bent. Ik denk dat ik dat eens ga proberen. Ontvolgen of ontvrienden van mensen.. ik ga ook niet verontschuldigen of wat ook het is mijn keuze en die maak ik bewust. Even goede vrienden en het gaat je goed. Misschien dat dit mijn sociale media ervaring weer een beetje kan oppoetsen.
Een heel lang verhaal om te vertellen dat ik mensen uit mijn digitale leven ga verwijderen.. eigenlijk gek dat ik dus toch een excuus zoek om dit te doen en exact doe wat ik vertel niet te gaan doen. Eevn goede vrienden zij ik al maar dat is natuurlijk niet zo, we waren al geen goede vrienden om te beginnen. We lazen elkaars belevenissen en dat was even leuk en nu vind ik dat niet meer leuk en ga ik verder.
Blijft voor mij de vraag staan.. wat deel je wel en wat deel je niet en wat is de waarde van iets speciaals als dat ook aan alle anderen is gedeelt…
Wie helpt?
ook jij doet aan een lang verhaal om mensen te verwijderen, ik persoonlij heb er ook moeite mee, er zijn zaken die me niets intereseren ruzies ook niet, en negeren hou ik ook niet van, en in moeilijke tijden leer je vrienden kennen, en die zich dan zo gedragen, als nu gaan er ook af, en toch is het moelijk. succes met besluiten. je verhaal kan ik mij wel in vinden.
Je moet gewoon doen waar jij je goed bij voelt… Ik heb zo alle mensen van mijn werk ontvriend. Niet omdat ik ze niet aardig vindt, maar omdat het geen vrienden zijn… Ze hoeven niet alles te weten, op een enkeling na. Er werd wat raar op gereageerd door sommigen, maar het grootste deel begrijpt het wél!
Een stuk of 100 `vrienden` heb ik onlangs dus verwijderd in totaal. Ik mis ze ook niet…
Het is jouw sociale media, dus heb jij de regie over wie je toelaat, zo simpel is het. Geen schuldgevoel, ga gewoon je vrienden bijlangs en verwijder met wie je eigenlijk niets hebt. Kind kan de was doen… En was je te rigoreus, kun je iemand weer toevoegen… Ik zie wel of ik je binnenkort mis 😉
Tja. Zelf gebruik ik FB helemaal niet voor intimiteiten, die bewaar ik voor 3D contact. Scan af en toe wat anderen te melden hebben en ja, daar zitten soms mooie dingen bij. Zoals bijvoorbeeld wat jij schrijft over je moeder. En je mooie kijk op het weer. Misschien ben ik te laf om dat soort intimiteiten op FB te delen? Ik weet het niet. Ben het eens met Thea hierboven- het is jouw keuze hoe je ermee om gaat. En natuurlijk mag de-vrienden altijd. Ben ook benieuwd….
Weer helemaal prachtig verwoord. Het valt mij zelf persoonlijk op dat mensen door Social Media juist Asocial Media er van hebben gemaakt. Echte vrienden zijn niet meer belangrijk om dan over familie dan niet te spreken. Zelf vind ik dat je negatieve dingen moet beperken en iedereen in hun waarde laten, tenzij het een bedrijf is. Zelf ben ik daar ook ernstig gecensureerd in, maar als ik lees dat een bedrijf debiel voor woorden is en het ook echt zo is, waarom niet? Gr.Jurgen
Er zijn inmiddels al weer heel wat blogs van je verschenen sinds mijn laatste reactie. Veel van je blogs waren herkenbaar en dan is het wat cliché om dat er steeds weer onder te zetten.Vaak lees ik je blogs via mail en dan blijft een reactie ook wel eens achterwege.
In je laatste blogs las ik steeds meer dilemma’s Het lijkt me alleen maar gezond om die privézaken met echte vrienden en/of familie te delen. Het openbare karakter van de sociale media –voor zover je dat hebt ingesteld – is niet altijd plezierig. Kan me heel goed voorstellen dat je niet graag daar een persoonlijk bedoeld bericht tig keren ziet terugkeren en het zo zijn/haar waarde voor jou verliest. Sociale media zijn handig maar soms ook enorm belastend. Handig voor soms korte lijntjes en vervelend bij fitties/hufterige personen. Uiteraard is het soms jammer wanneer iemand je ontvolgd of ontvriend maar dat zijn keuzen die jezelf toch ook moet maken. Niemand kan alles interessant of leuk vinden.
De term vriend bij FB of twitter vind ik ook wel erg overdreven, al wordt het kennelijk zo wel ervaren. Hoe minder waarde je hecht aan twitter of FB als vriendenclub des te minder moeilijk is het om dan mensen te verwijderen. Eventueel bij onbegrip verwijzend naar dit blog waarin je ook drijfveren beter kunt verwoorden. Dat het een worsteling blijft om mensen te verwijderen is begrijpelijk. Echter wanneer er geen enkele interactie is dan lijkt me dat minder moeilijk. De blogs over je moeder blijven bijzonder om te lezen en voor jou een effectieve manier om te verwerken. Mooi dat die te volgen blijven ook als je iemand hebt ontvolgd/ontviend.
Mijn reactie (hopelijk tof 😉 ) is langer geworden dan gedacht, maar komt ook mee doordat je worsteling aangeeft dat sociale media voor iedereen meer impact heeft dan ingeschat Gewoon nu je keuzes maken en plezier blijven houden om zaken te delen. Ik blijf je blogs lezen, zolang je het nog volhoudt 😛
Groet,
Adriaan