Afgelopen week overleed Wubbo Ockels. Een triest resultaat van de nierkanker die hij had. Wubbo Ockels een man waarmee ik meer had dan menig weet.
Al sinds kleine jongen was ik ernstig gefascineerd door ruimtevaart in zijn algemeen. Mijn hart en aandacht lag voornamelijk bij de Space Shuttle. De eerste vloog toen ik 10 was in 1981. Het concept van een “vliegtuig” dat je kon hergebruiken was revolutionair. Het zou, was toen de mening, de weg vrijmaken voor meer reizen naar de ruimte, planeten en zonnestelsels.
Ik miste niets van het programma, had boekjes (jaja pre-internet tijdperk) en had videobanden met de diverse lanceringen en ik wist het zeker.. ik zou astronaut worden. Wubbo Ockels bewees in 1985 dat dit niet onmogelijk was. In 1985 ging Wubbo met de Challenger naar Spacelab.. what the fuck.. een Nederlander in de ruimte. Een tot voor toen ver van mijn bed show kwam in ene binnen handbereik door de vlucht van een Nederlander.
Ik was zo trots dat “wij” mee mochten en dat het dromen over het astronaut zijn waarheid kon worden voor mensen als ik. Ik vrat de missie die hij deed. Keek alles en omdat ik zo enthousiast was mocht ik ook veel lang opblijven gedurende zijn 7 dagen in de ruimte. Mijn ouders begrepen er niets van maar zagen wel dat ik daar heel erg blij van werd.
Ik heb veel interviews gezien met Wubbo na zijn fantastische reis en zag dat hij een aantal jaren na zijn ervaring een ander mens was geworden. Het op hoogte kijken naar “jouw” aarde heeft hem verandert. Hij vertelde ooit dat hij geraakt was door het fragiele karakter van de aarde. Een minimaal laagje om de aarde maakt het verschil tussen wel of geen leven mogelijk. Zonder dat laagje gaan we allemaal dood aan straling. Het vanuit de ruimte zien van die prachtige blauwe planeet met dat hele dunne laagje dat ons beschermt veranderde hem.
Zoals iedereen weet heeft hij de rest van zijn leven in de dienst gesteld van het verduurzamen van onze levenswijze. Geprobeerd om mensen te overtuigen van het feit dat we onze aarde langzaam maar zeker naar de klote helpen. Hij kek niet machteloos toe maar probeerde zelf te doen. Schreef er over en manifesteerde zich op veel manieren. Van duurzaam bouwen tot het daadwerkelijk leven met duurzaamheid.
Ik ben nooit astronaut geworden, heb wel de Space Shuttle met eigen ogen zien vertrekken (blog) en dat is al veel meer dan ik ooit had kunnen dromen.
Wubbo Ockels, wat mij betreft een icoon van deze tijd. Werkende aan een mooiere betere wereld dan we nu al hebben. Misschien zweverig, misschien te optimistisch maar het zijn mensen als hij die de weg vrijmaken voor de rest. Het zijn mensen als hij die duurzaam leven uit de geiten wollen sokken hoek weten te halen.
Dank voor je moeite en inzet, goede reis daarboven!
Foto Wikipedia 1946-2014
Leuk dat je zo genoten hebt van ‘onze’ ruimtereizen! Heb zelf genoten van zijn foto’s die hij van zijn laatste ruimtereis via Twitter stuurde, inclusief zijn visie daarop!
Gisteren stond er een tekst van “Happinez” op Facebook en die vond ik treffend: Gun mij dat ik er niet meer ben, waarop er werd gereageerd met , Dank je dat je er was. Bedankt Wubbo voor je ver vooruitstrevende kijk op het leven en onze toekomst !
Dat vind ik zo mooi aan de man, dat gevoel van “gun mij dat ik er niet meer ben” .. dat is toch mooi als je zo kunt leven. Inspiratie gaf en geeft hij aan velen waaronder mij en zoals ik lees jou ook! Dank voor je reactie!
Wat een mooie ode aan een mooie man! Trouwens tof dat jij bij een lancering bent geweest.
Dank je wel! Ja dat is een ervaring die zo speciaal was. Stond daar en zag het en moest aan mijn vader denken. Hij was zo trots geweest dat zijn zoon daar stond.. Hij heeft altijd mijn fantasie gesteund en geprikkeld. Mijn moeder net zo trouwens Heb ik wel wat traantjes om gelaten 🙂
moet bekennen dat ik vroeger in zijn jonge jaren niet zon fan was van wubbo, vond het een beetje een arrogant type, maar toen hij zich ging bezighouden met duurzaamheid en zeer zeker de laatste jaren ben ik de man zeer gaan waarderen , de manier hoe hij zich inzette voor duurzaamheid en speciaal de manier waarmee hij met zijn ziekte omging hebben mij zeer getroffen en hebben mij mijn mening doen veranderen. Een zeer bijzonder en speciaal mens waar we allemaal veel van kunnen leren of je het nu wel of niet met hem eens was.