Ik stel me zo voor,

je zit in een boot nog aan land. Mensen op de kade, mensen die je kent.

Gebouwen zijn je herinneringen onlosmakelijk verbonden met de mensen

Langzaam vaar je weg, in de boten naast je de mensen die het dichtst bij je staan

De kade wordt kleiner en de mensen vervagen langzaam in de omgeving

De gebouwen zie je maar de verbinding met de mens vervaagt aan de horizon

De boot gaat sneller en de mensen in de bootjes naast je hebben moeite je bij te houden en raken achterop

Geen kade, geen mensen

Kleine gebouwen en meer zee

Mensen in bootjes worden bootjes waar de mens niet meer zichtbaar is

Kleine herkenning van de bootjes maar wie er in zaten kun je niet meer zien

Vage gebouwen, slechts een verstoring aan de horizon

Bootjes worden vlekjes

En dan alleen nog maar open zee, tot dat de zon is onder gegaan.

Alzheimer…

vlekjes