Links een hoest, rechts nog een incidenteel gilletje van een kind. Voor de rest alleen maar krekels en stilte. 

Op de veranda van het tijdelijke huisje lekker mijmeren over de afgelopen weken. Januari boeken, midden april de stress van hoe de zomervakantie door te komen met oppas, werk en planning. En nu het einde in zicht. 

Paar weken per jaar waar je voor spaart en naar uitkijkt. Zoeken naar een plek waar iedereen wat heeft. 2 weken onbezorgd de kinderen laat op laten blijven en de geur van chloor bijna gewoon laten worden. 

Mooie weken, mooi dat het nog kan. Auto volgepropt met nieuw werk voor thuis. Met frisse tegenzin gedag zeggen tegen het “alles mag en niets hoeft” leven maar stiekem ook weer uitkijken naar de gewone dagen. 

Nieuwe klassen, scholen en uitdagingen wachten op ons. Mail adressen van nieuwe vrienden in de pocket. Halve doos met hagelslag en zoete broodjes klaar. 

Zomervakantie, mooi 🙂 

Tjuus Provence, u was goed voor ons wederom. Au revoir!