De klassieke verjaardag, slingers, taart, cadeaus en visite. Samen met de mensen waar je om geeft en hen die om jou geven vieren dat je verjaart.

Verjaren, een mooi woord. Het verteld je dat je het ene jaar afsluit en het volgende gaat beginnen. We meten onze termijn op deze aardkloot aan de hoeveelheid verjaringen die we doen. Sommige schrijven vele verjaringen achter hun naam en verdwijnen laat uit onze levens. Sommige doen dat gezond, sommige niet.

Ben je jong kijk je uit naar je verjaardag want je wil vooruit. Ouder worden, meer mogen en meer kunnen. Als je ouder bent kijk je er niet meer zo naar uit. Het is een jaarlijkse herinnering van onze beperkte tijd op deze aarde.

In sommige gevallen kijk je er sowieso niet naar uit. Dan is elke verjaardag slechts een herinnering aan anderen dat je er nog bent.

Vandaag verjaart mijn moeder, ze is 79 jaar oud geworden. Voor haar betekent het allemaal niets meer. Ze heeft geen weet van dag, tijd, moment of mens om haar heen. Elke minuut of seconde is een nieuwe, alsof de vorige minuut nooit geleefd is. Niet zolang geleden waren de minuten nog uren, dagen daar voor en weken daar voor.

Vieren doen we niet meer. Hoe kun je vieren dat iemand niet opgehaald wordt om verder in eeuwigheid te bestaan. Waarom zou je vieren dat er nog een jaar van angst, onbekendheid en haperende gezondheid bij is gekomen.

Ik ben toch naar haar gegaan. Heb een paar dozen chocolade opgehaald en een bosje bloemen.

Ik loop het verzorgingshuis binnen en naast de receptie zit een bewoner een beetje te zitten. Ik groet de receptioniste en de mevrouw en loop rechtsaf de gang in. Op weg naar de trap. Als ik net de hoek om ben hoor ik de mevrouw tegen de receptioniste zeggen “nou nou die heeft heel wat goed te maken, 3 dozen chocolade EN bloemen!!!”
Ik moet hardop lachen.. Dat moment in de ziekte is nog zo onschuldig. Ze weten nog veel en leven een aantal jaren terug in de tijd. Genieten nog van mooie dingen en zingen op oude muziek.
Het waren, achteraf gezien, de mooie momenten met ook mijn moeder.

Ik kus haar, feliciteer haar en geef de chocolade aan de verzorging. Deel ze maar uit aan iedereen straks. Mijn moeder trakteert.
Het bosje bloemen gaat naar haar slaapkamer en fleurt de ondanks goedbedoelde pogingen steriele slaapkamer op.

Ik geef haar lunch en praat nog wat tegen haar. Ze zit in ieder geval en dat is al een cadeautje tegenwoordig. Een flauwe vage glimlach vult haar gezicht en ze sluit haar ogen in rust en ontspanning als ik haar zachtjes op de wang aai.

Gefeliciteerd ma,… Laat het in godsnaam de laatste verjaring zijn.

Hou van je, onvoorwaardelijk…