Beste social media gebruiker!

Lieve social media gebruiker ik heb een vraag aan u.

Bekend of niet bekend, actief of minder actief. 100 miljoen miljard volgers of slechts 1…

Ik volg u omdat ik vind dat u het volgen waard bent. Dat kan zijn omdat u interessante verhalen verteld of wetenswaardigheden deelt met mij. Ook kan het zijn dat ik het leuk vind alle positieve zaken uit uw leven te volgen omdat er maar weinig mensen zijn die delen dat ze het kut hebben. Diegene daargelaten die wakker liggen van het feit dat ze “slechts” 5 keer per jaar op vakantie kunnen in plaats van 7 door de crisis.

Waarom ik u niet volg is om telkens weer te moeten lezen wat anderen van u vinden. Complimenten die gegeven worden door anderen,terecht of niet terecht, hoef ik niet te lezen want die zijn niet interessant voor mij. Ik volg u al met een reden en dat zal waarschijnlijk zijn waarom u de complimenten krijgt. Het andermaal doorvertellen van die complimenten is een narcistische aangelegenheid en dient verder geen doel.

Ik vind het wel fijn als u mij een interessante link doorstuurt of uw mening deelt aangaande [vul in wat van toepassing is] of mij op de hoogte houd van uw bezigheden. Dus ik zou het zeer op prijs stellen als u de zelfbevlekking 2.0 achterwege laat in mijn timeline. Ik zou het namelijk heel jammer vinden als ik u moet ontvolgen/ontvrienden/ont[watdanooken] omdat u blijft aandringen op het feit dat u echt de allerbeste bent en dat anderen dat ook vinden en u vind dat ik moet weten dat anderen u de allerbeste vinden… of zoiets dus… dan.. zeg maar.

Ik dank u hartelijk voor  het meewerken en wens u nog een hele fijne tijd toe op de sociale media met veel leuke, grappige, ontroerende, spannende en vooral interessante berichten.

 

Met vriendelijke groet,

Menno

Prive nummer!

Je kent het vast wel, het is hartstikke druk op het werk of je bent in gevecht met je kinderen en aan/uitkleden of god weet wat. In je broekzak zit je telefoon, welke je sowieso al de hele dag terroriseert, en een vage tril vult je broek. In eerste instantie denk je nog dat het je verbeelding is maar al snel kom je er achter dat het inderdaad je telefoon is die trilt. Met alle moeite die je maar kunt bedenken leg je alles aan de kant. Luiers, broeken, dossiers, emails of wat dan ook van toepassing is in jouw bestaan. Je flipt de telefoon uit de broekzak en neemt zonder te kijken op.

“Met Menno” is mijn nog immer briljante openingszin..

“Goedendag u spreekt met…”

“oh god…”  denk je al wat NU weer.

Geciviliseerd (netjes in klootjestaal) hoor je de beller aan en weet al waar het verhaal naar toe gaat.

“En als u dan nu beslist dan blah blah blah..” zegt de vriendelijke stem aan de andere kant.

Mijn respons is dan altijd wat ze voor diensten willen afnemen bij me. Gooit ze altijd in de war en daar geniet ik dan weer van. Ik bied ze mijn diensten aan en noem de prijzen die daar an vast hangen en telkens als ze me proberen te onderbreken hak ik er nog wat harder in.

“Dus wat wilt u afnemen bij ons?” vraag ik wederom.. “Ons pakket staat toe dat ik een mooi workflow concept voor uw post productie omgeving kan neerzetten tegen een mooi rateif..” vervolg ik mijn verhaal. Meestal geven ze na een minuut of 2 wel op en ga ik er van uit dat er een krabbel bij mijn naam komt te staan met “ontzettende LUL, niet bellen!!!”

De echte die hards blijven 5 minuten aan de lijn en als ze over hun prachtige verzekeringsaanbod beginnen leg ik ze andermaal netjes uit dat wij geen verzekeringen verkopen maar dat we ze uitstekend van dienst kunnen zijn in de audio visuele sector. Als je dat met overtuiging doet en je niet laat interuperen (onderbreken in klootjestaal) haken ze vanzelf af.

Des al wel te plus heb je inmiddels meer dan 5 minuten van je toch al zo drukke dag besteed aan een volledig kansloos gesprek met een al even zo kansloos figuur… zonde toch? Het is daarom dat ik tegenwoordig weiger telefoontjes aan te nemen die bellen met een geblokkeerd nummer. Ik doe het gewoon niet meer. Spreek maar in op de voicemail als het belangrijk is en ik bel terug. Spreken ze niet in is het  vast niet belangrijk.

Het heeft me de afgelopen tijd veel tijd bespaart die ik vele malen beter in kan zetten in prove of werk. Dus aan een ieder die mij belt.. Nummer geblokkeerd? Inspreken is dan het credo!

Ook handig voor het niet te woord hoeven te staan van schuldeisers 😉

Ik weet het niet meer

 

Morgen is het zo ver, morgen gaan we met zijn allen (wishfull thinking) naar de stembus om daar te kiezen voor de toekomst van ons land.. althans voor de komende 4 jaar.. althans als de gekozen partijen een coalitie kunnen vormen en dan in staat zijn de coalitie te handhaven… En ik ben nog nooit zo zwevend geweest als nu.

 

Ik stem al vanaf dat ik 18 jaar was en mocht stemmen. Ik ben van mening dat je het stemrecht moet gebruiken. Stem je niet om wat voor dubieuze reden dan ook dan moet je niet zeiken als er dingen gebeuren die je niet fijn vind in Den Haag. Daarmee zeg ik niet dat die dingen niet gebeuren als je wel stemt maar dan mag je (wat mij betreft) officieel zeiken. Ik stem wel en eigenlijk al die jaren ook Liberaal. VVD was altijd de partij van keuze ook toen ik nog geen ondernemer was. Ik hou van Liberaal, ik hou van een kleine overheid en ik hou van het “zelfdenkend vermogen van mensen. We hebben echt geen regel voor alles nodig, we kunnen echt ook nog wel wat zelf zonder dat iemand ergens achter een bureau beslist dat we dat moeten of niet mogen.

 

Liberaal en dus een no brainer zou je denken… niet dus. Want wat vind ik minder van het Liberale denken? Marktwerking is een mooie. Natuurlijk de gedachte is goed. Zorg er voor dat er meerdere aanbieders van het zelfde zijn en zorg dat er keuze is. Dat geeft als resultaat dat je zelf kunt kiezen waar je iets haalt en dus is het zaak voor de aanbieder om zijn/haar diensten of producten zo interessant mogelijk aan te bieden. Dat kan op basis van prijs of kwaliteit of wat dan ook. Ik weet niet hoe het jou vergaat maar ik let wel op de centjes en “misbruik” de marktwerking dus ook. Koop een aanzienlijk deel van mijn spullen bij de Aldi omdat ik daar voor minder geld een acceptabele kwaliteit kan vinden. Wat ik echt goed wil of als nood moet halen koop ik bij de Appie. Duurder maar vaker ook wel van betere kwaliteit. Hoe dan ook ik heb de keuze en daarmee de macht om een goedkoper of beter product af te dwingen.

Dit werkt fantastisch in de retail en dienstverlening maar werkt dat ook in bijvoorbeeld de zorg? Ik denk van niet en denk ook dat de onderzoeken dat wel uitwijzen. Zorg en gezondheid is toch echt wat anders als een pot Calve pindakaas of een pot Heleas pindakaas. Je kunt moeilijk zeggen ” ach gebruik maar een 2e hands schort en operatie mes dat is goedkoper” of “nee de milt mag gefixt worden maar laat de wond maar open want die maakt je collega voor een euro minder dicht” .. wat keuze dus al weer belet.

 

De marktwerking in de zorg is mijns inziens niet alleen kansloos het is ronduit gevaarlijk. Je ziet al dat de zorg helemaal niet goedkoper is geworden. Het is wel minder geworden qua zorg en dat is mede omdat geld een rol is gaan spelen in de zorg. Concurrerend moesten ze zijn en dat vergt management. Nou is management niet de sterkste kant in een hoek waar vroeger een grote zak met geld naar binnen werd gegooid met de opmerking “het mag op”. Managen gebeurt dus van buiten en omdat een manager goed moet kunnen werken is er wel een serieus kantoor apparaat voor nodig. Dat betekend een pand, telefoniste, receptioniste, secretaris, assistent, boekhouder, controller en een management team. Dat team vind het wiel opnieuw uit en kijkt op een cijfermatige manier naar iets dat niet altijd in cijfers te bevatten is.

Inkomsten uitgaven omzet en winst komen ter sprake.. Winst, een gevaarlijk concept in een gebied als de zorg. De dokter kan best een uurtje langer werken of in plaats van 10 mensen 15 mensen bezoeken in dezelfde tijd. Dat scheelt op jaarbasis toch wel weer een x bedrag. En heeft de verzorging echt 34 minuten nodig om iemand uit bed te halen ‘s ochtends? Als ze dat in 20 kunnen doen dan kunnen we met 1 persoon op de afdeling minder aan de gang.. toch al weer een besparing van een x bedrag per jaar. Enfin de cijfer mannetjes becijferen alles dood en zien de kostprijs van de omzet dalen en daarmee de winst stijgen en dat is goed, toch?

 

De zorg heeft aan marktwerking niets, het helpt niet en het werkt verschrikkelijke misstanden in de hand. We willen toch geen Amerikaanse toestanden waar je als eenvoudige boerenlul (of kut) aan je lot overgelaten werd als je geen geld had bij het binnenlopen van een ziekenhuis?  Ja de zorg is duurder en ja we moeten samen zorgen dat we de kosten voor de zorg beter verdelen en ja dat moeten we met zijn allen betalen maar niet om management lekker te kunnen laten spelen. “mijn” Liberalen willen dat wel.. en ik fundamenteel niet..

 

Zelfde gaat voor achterlijke zaken zoals het infantiele 130 kilometer gezeik, rot op en ga wat belangrijks doen. 1000’en borden door heel Nederland moesten worden vervangen. Niemand weet waar en op wel moment je nu 80, 90, 100, 110, 120 of 130 mag/moet/kan rijden,. Dat daar tijd aan is besteedt door “mijn” liberalen is .. nou ja u weet wel.

Wat ik wel weer vind is dat we gewoon met zijn allen het huishoudboekje op orde moeten krijgen. Europa is belangrijk voor ons omdat wij als klein kutlandje namelijk heeeeel erg afhankelijk zijn van Europa. Want grote industrie heeft Nederland niet. We bouwen geen auto’s, vliegtuigen, chips of andere grote zaken hier. We dienstverlenen ons suf de hele dag. We consulteren ons gek en verkopen gebakken lucht en kennis! En die kennis is nou juist weer heel gewild in? Juist Europa, net als onze JanSmitTulp of de PulpRoos of de mixen van Tiesto.

Niet zeiken, hand op de knip en alleen uitgeven wat nodig is, stimuleren van sommige gebieden maar niet overstimuleren. Ik werk me ook de pleuris om elke maand weer de handjes te vullen en ben nog nooit gestimuleerd door de overheid. Afblijven wegwezen niet mee bemoeien. Als een sector over de kop gaat is daar bijna altijd wel een reden voor zoals te duur of overbodig, het zelfregulerende vermogen zal bepalen of een sector kan overleven of niet.

 

Hypotheek rente aftrek ook zo’n lekker punt. Ik vind al jaren dat het een instrument is om huizen te kopen die eigenlijk duurder zijn dan je zou kunnen betalen. En omdat de banken zo lekker scheutig waren de afgelopen jaren en zonder enige vorm van controle binnen zijn gelopen werden we met zijn allen lekker hebberig en vroegen we steeds meer voor onze stapel met bakstenen. Mijn huis zou ooit 3,5 keer meer waard geweest zijn dan toen ik het kocht.. nou ik heb het nooit geloofd en heb me ook niet nooit laten verleiden tot het incasseren van die zogenaamde overwaarde.

Zij die dat wel deden zitten nu met de zooi, te hoge kosten en het dreigen weg te vallen van de rente aftrek doet het klamme zweet uitbreken. Natuurlijk de banken gaven te makkelijk geld en die hebben er een verschrikkelijke puinhoop van gemaakt maar een stukje eigen verantwoordelijkheid moet ook genomen worden! Maar “mijn” partij doet daar heel moeilijk over.

 

Ik kan nog wel 10 pagina’s volschrijven maar elke keer kom ik tot de conclusie dat ik een partij zoek die er niet is. Ik zoek een partij die Liberaal denkt maar wel een die sociaal Liberaal denkt. Harde maatregelen durft te nemen zonder uit het oog te verliezen dat er uitzonderingen zijn en dat durft te benoemen .. Er is vast wel een partij die dat wil en kan en die aansluit bij mijn wensen maar wat moet ik met een partij die 1 of 2 zetels gaat krijgen? Die kan geen enkele invloed uitoefenen in de kamer.

 

Hoe dan ik ook ik ben er nog niet uit. Morgen moet ik er uit zijn en omdat ik morgen gewoon een drukke lange dag heb kan ik pas in de avond stemmen.. dat geeft me nog een kleine 19 uur een beslissing te nemen over waar mijn stem naar toe gaat. Ik wens jullie succes oh zwevende kiezer!

Met slechte mensen gaat het altijd goed!

 

Mijn eeuwige frustratie althans zeker de laatste 20 jaar. Het is een bekende uitspraak na dat iemand je vraagt “hoe gaat het?”. En weet je het is waar, met slechte mensen gaat het altijd goed lijkt het wel. Ik loop al een tijdje rond op deze aardkloot en heb het geluk de 40 gepasseerd te zijn. Ja geluk want voor hetzelfde geld was ik hartstikke dood geweest 🙂 enfin in die jaren heel wat gedaan en heel wat gezien.

 

Op de weg van mijn leventje liepen met regelmaat mensen met me mee. Vaak kwamen ze van achteren aangelopen al hijgende en hadden ze moeite om bij te halen (dat is makkelijke taal voor “inhalen”). Eenmaal naast me gekomen liepen we een tijdje dezelfde weg in hetzelfde tempo en deelden de ervaringen onderweg. Na niet al te lange tijd merkte ik bij de meeste een verschil van inzicht. Waar ik de tijd nam om dingen in me op te nemen en uit te vogelen liep de ander steeds door. De ander beperkte zich alleen tot de dingen waar grootsheid of gewin bij zat. Zo kon ik genieten van een spreekwoordelijke vogel die zat te fluiten terwijl de ander doorliep naar een ogenschijnlijk onbeduidende maar mooie bloem die een enorme hoeveelheid honing bleek te geven als je deze afbrak. Dat de bloem daarna nooit meer opkomt maakte niet uit want “hij/zij” was toch al voorbij dat punt!

 

Na een tijdje merkte ik telkens dat ik inmiddels degene was die steeds moest bijhalen en al hijgende probeerde bij te blijven. Waar de ander goed gevoed maar een spoor van vernielingen achter zich liet  probeerde ik de restjes te pakken te krijgen zonder echt schade te doen aan mijn omgeving. Uiteraard kwam dat moment dat ik in de verte alleen nog maar een goed gevoede reet kon zien aan de horizon terwijl ik strompelend achterop bleef.

 

Een forse tijd later kom je dergelijke mensen weer tegen en blijken ze het spoor van vernieling groter en langer te hebben gemaakt maar daardoor zichzelf wel een positie hebben kunnen geven waar ze met het grootste gemak het leven doorkomen. Geen zorgen over geld of andere zaken. Werk in overvloed en immer veelgevraagd. Ik bemerkte dat ik nog steeds met de restjes probeerde rond te komen.

 

En dan zo halverwege je leven (of iets er over heen 😉 ) stop je en ontdek je dat het inderdaad waar is, met slechte mensen gaat het echt altijd goed. Betekent dat dan dat ik niet slecht genoeg ben of dat mijn definitie van “goed gaan” gewoon niet klopt. Ben nog steeds niet bereid om over de rug van een ander mijzelf te verbeteren of te verrijken net zo min als dat ik bereid ben aan iedereen te vertellen hoe goed ik wel niet ben.. of denk dat ik ben. En daarmee geef ik zelf al direct het antwoord op de vraag wat je dan moet als je dat ontdekt…

 

Vrede zal ik nooit helemaal mee hebben en ik ben nog steeds allergisch voor het type mens dat mij gaat vertellen dat “volhouden” werkt .. zeker omdat het altijd hen zijn die “geslaagd” zijn in het leven en meestal niet omdat ze zo aardig of filantropisch zijn (uitzonderingen daargelaten). En op geluk hoop ik al helemaal niet meer 🙂 uiteindelijk moet je het zelf doen en de een doet het zonder zich te storen aan een ander en wat hij/zij een ander aan doet en de ander maakt zich daar wel druk om. De laatste zal over het algemeen het minst ver komen!

 

Mijn lijflied voor de eeuwige optimist!

Een eerste indruk

 

Ik maakte vorige week iets mee dat mij tot die tijd nog onbekend was. Ik was op een Nederlands eiland en heb daar een lekkere week vakantie gevierd met hen die mij lief zijn. Prachtig weer en mooie dagen gehad. Veel met de kinderen op stap en lekker op het strand keutelen. Als je daar als vader zit met je petje, zonnebril en korte broek dan val je niet zo op. Je krijgt zo links en rechts een blik, een glimlach of een blik van herkenning. Achter de kleinste aan rennen om er zeker van te zijn dat hij niet in zeven sloten of beter gezegd 7 zeeen loopt.

Over het algemeen geen probleem en een soort van volledige acceptatie van de vreemde mensen om mij heen.

 

Dat zelfde strand bewandelde ik een paar dagen later nogmaals. Weer met petje, zonnebril en korte broek. Ik had voor de gelegenheid (en het warme weer) mijn shirt lekker uitgedaan en dat bungelde aan mijn zij. Voetjes in het zand en lopen.. Lopen tot je er bij neervalt. Even geen zorgen, gesprekken of afleiding. En gedurende mijn tijd op het strand bemerkte ik dat er iets anders was. De mensen om me heen keken anders naar me. Waar vorige week ik nog bekeken werd als een vader die lekker met zijn kinderen op het strand was kreeg ik nu hele andere blikken.

 

Het voelde raar om anders bekeken te worden, ik was en ben nog steeds hetzelfde mens en doe niet anders dan normaal maar toch kreeg ik vaker de “wat doet hij nou hier” blik. Sommige keken je een beetje zielig aan alsof ze dachten “ach die arme man.. alleen op het strand.. zal wel ruzie hebben ofzo” en sommige keken me botweg angstig aan. Natuurlijk als ik met petje, zonnebril en ontbloot bovenlichaam op het strand loop in mijn eentje dan ben ik een potentieel gevaar voor mijn omgeving.. dat begrijp ik ook nog wel.

 

Ik had deze ervaring nog nooit eerder zo duidelijk meegemaakt en niet dat het me nou echt boeit maar het was wel confronterend. Met mijn jongens ben ik een geaccepteerd geheel en zonder een man die “vast wat anders wil” .. best jammer 🙂

 

Enfin.. so be it!