Steun voor de banken

 

Met toenemende verbazing kijk in ‘s avonds naar het journaal en volg ik de dagelijkse berichten over de ellende waarin we schijnbaar verkeren. Begon met Griekenland dat per direct miljarden steun moest hebben omdat banken om dreigden te vallen. Daarna kwam Italië, Portugal, Spanje en wie weet wat er nog uit de grote hoed komt. Tegelijkertijd wordt Barclays in Engeland beticht van het beïnvloeden van de banken rente . En weet je.. er zit volgens mij nog veel meer vuil bij de banken.

 

Nee dit is niet het zoveelste betoog dat de banken de rotte appelen zijn, ik denk dat iedereen dat inmiddels wel weet. Ze zijn doorgeslagen in de zoektocht naar meer winsten. Papieren winst wel te verstaan. Idiote leningen over en weer en de klanten compleet gek maken met alle mogelijkheden wat betreft het lenen van geld. The sky was zeker niet de limiet bij “de banken”. Gek gemaakt zijn we om overwaarde op te nemen en uit te geven aan vakanties, boten en auto’s want immers de belasting betaalde lekker mee. Aflossingsvrij was het sleutelwoord. “Je betaald alleen de rente en tegen de tijd dat de lening afloopt heb je genoeg waarde in je huis alles in 1 keer af te lossen!” waren letterlijk de woorden die tot mij gesproken werden. Wat ze vergaten was dat daar een aanzienlijk speculatief gedeelte in zat want wie kon mij garanderen dat dit zou gebeuren? Ik hoef jullie niet uit te leggen dat….

 

Enfin, ouderwetse lul als ik ben, doorgezocht naar de juiste oplossing voor mijn vraagstuk. De spaarhypotheek was in mijn tijd (midden ’90) de meest populaire vorm. Niet de goedkoopste maar wel de meest veilige. Je sluit een polis waarin je afspreekt dat je premie betaald voor een verzekering die aan het einde van de looptijd voldoende geld heeft opgebracht om je huis af te lossen. Dat wordt aangevuld met het rentepercentage dat je overeen bent gekomen met de bank. Een sukkel als ik kiest dan voor de veilige weg en zet de rente gewoon vast voor 10 jaar. “Je bent gek, niet doen want” etc etc blah blah waren de woorden. Daar had ik vanzelfsprekend schijt aan.

 

De Spaarhypotheek dus, een ideale veilige oplossing voor mij. Goed betaalbaar en de zekerheid dat je niet met een restschuld blijft zitten. En wat scherts mijn verbazing.. De heer Gerrit Zalm wil dat we met zijn allen gaan aflossen. “Oh?” was mijn reactie.. “dat doe ik gelukkig” dacht ik nog maar daar dacht mijnheer Zalm anders over. De Spaarhypotheek zou moeten worden afgelost want immers we hebben te veel schulden. Wiens schuld was dat ook alweer? Iets met banken en provisie over afgesloten hypotheken? Of zie ik dat verkeerd.. Maar goed aflossen dus. Hoe denkt mijnheer Zalm daar dan precies over? Moet ik dus naast de dingen die ik afgesproken heb met de hypotheek verstrekker meer gaan betalen? Ik begrijp het gewoon niet meer. Heb geen tophypotheek, heb altijd zorgvuldig gekeken naar de kosten en de baten en er altijd voor gezorgd dat ik de lasten te allen tijden zou kunnen betalen ergo ze zijn laag terwijl ik dus wel aflos. Heb geen overwaarde opgenomen en daarmee heb ik een bezit dat tweemaal zoveel waard is dan de afgesloten hypotheek.. zelfs in deze tijd.

 

Ik ben heel benieuwd hoe mijnheer Zalm mij wil gaan verplichten deze overeenkomst op te breken en zijn problemen op te gaan lossen. Zo lekker makkelijk van hem om de problemen weg te schuiven naar de gewone lul. Ook ik ben wars van al die mensen die huizen bewonen die ver boven budget lagen en liggen ten tijde van kopen en die hebben betaald met aflossingsvrije hypotheken en andere wazige constructies, puur en alleen om maar groter te willen wonen, dikdoen voor de omgeving. Die mogen van mij best wat gaan betalen maar ook daar zit het probleem uiteindelijk bij de bank die besloten had dat die last wel te dragen was.

 

En dan die niet aflatende steun aan de banken in alle buitenlanden. Zou het niet verstandiger zijn om de economieën ter plaatse te steunen in combinatie met verzwaard toezicht op de uitgaven van het land zelf? Al die miljarden niet uitlenen aan die verschrikkelijke banken met achterlijke beloningen en slechts 1 doel, geld verdienen en het liefst zoveel mogelijk zodat de heren uit het kader hun 3e huis in een gesteund land kunnen kopen voor een prikkie? Als je de economieën actiever steunt kruipt een land uit de dalen waar ze in zitten. Handel meer structureren en halen wat er te halen valt. Meer sinaasappels uit Spanje, Olijven uit Italië en  eeuuuhh iets uit Griekenland 😉 Dat zal vast wel weer niet mogen van allerlei handel federaties die belangen hebben in andere landen omdat daar de landbouw of akkerbouw stevige subsidie krijgen. Subsidie omdat wat ze verbouwen meer kost dan het opbrengt.. .. tja…

 

Het zal wel aan mij liggen en ik zal het wel weer te simpel zijn maar inmiddels zijn zelfs bij mij de grenzen van het redelijk toelaatbare wel bereikt. Werk me de pleuris om een paar mensen aan de gang te kunnen houden. Neem of heb nooit onnodige financiële risico’s genomen en leef al helemaal niet uit de staatsruif. Al ruim 18 jaar zelfstandig ondernemer zonder enig recht op welke uitkering dan ook. Ben ook zeker bereid mijn steentje bij te dragen aan oplossingen van problemen zelfs als deze niet door mij veroorzaakt zijn maar de grens is langzaam wel bereid. En mijnheer Gerrit Zalm, van de bank die zonder blikken of blozen 1 van de hoogste bonussen ooit meegaf aan een vertrekkend medewerker die gaat mij nu vertellen dat ik nog meer moet doen?

 

Ik was dat niet van plan! Dan weet u dat vast mijnheer Zalm, u kunt me wat!

10 jaren *poef*

 

Groep 1, als verloren zit hij in de klas. Zo klein en eigenlijk wil je hem nog niet alleen laten in de klas. Met moeite gaat het de eerste keren en daarna zonder problemen.

 

De jaren die volgen zijn gevuld met leuke en minder leuke schooljaren. Zorgen en optimisme over het het gedane werk, zorgen en optimisme over het samen spelen, werken en leren met de andere klasgenoten. Leuke klassen en klote klassen. Met plezier naar school en met smoesjes niet naar school.

 

10 jaar lang hetzelfde wandelingetje ‘s morgens om 8:10. De eerste jaren rechtsaf en de laatste jaren linksaf om bij de 2 verschillende gebouwen te komen. Tot in groep 8 mochten we mee wat op zich al bijzonder is. Niet in de laatste plaats omdat de “babemagnet” het kleine broertje vaak mee ging. Kleine man stal dagelijks weer alle aandacht van klasgenoten en leraar.

 

Ik herinner me mijn eigen musical op school, was niet zo van het naar voren treden weet ik nog. Was een lange slungel die overal boven uit stak en dat was aandacht genoeg. Had een klein rolletje in het publiek met als tegenspeelster mijn klasgenote waar ik al jaren stiekem verliefd op was.

 

Gisteren stond onze oudste er. Hij had het er al weken over hoe leuk het zou worden. De sfeer was fantastisch in de gymzaal. De schoolband, bestaande uit leraren speelde live in de hoek de sfeer er lekker in. Mooi gezicht hoe die soms wat saai over komende leraar een heel anders mens is met de bas gitaar in zijn handen. De zaal was volgepakt en de temperatuur binnen zoals we die in deze tijd van het jaar buiten verwachten.

 

De musical is helemaal geschreven door de leraren inclusief de muziek en de begeleiding werd gedaan door de live band. Het was een geweldige musical met veel humor en gedaan door 2 hele enthousiaste groepen 8. Halverwege wast het de beurt aan mijn oudste. Zo anders dan ik had verwacht, van de introverte kant was niets meer te zien. Hij stond er gewoon, deed zijn tekst en de scene’s op een leuke manier zonder vrees of schaamte. Ik was verrast door die houding en ik was trots.. zo verschrikkelijk trots 🙂 Jaja sentimenteel geluk van een ouder, voor hen die geen ouder zijn is het vanaf nu niet zinvol verder te lezen! (zo die waarschuwing is eruit!) ik hield het niet droog!

 

Ik keek naar hem vanuit de zaal, zag in plaats van een jongetje een kereltje staan. Lang, brede schouders, mooie kop met haar en een mooi koppie (nee ik zal als vader zeggen dat het een lelijke hork is.. dat doet geen enkele vader trouwens.. alleen die van mij is het echt :P) en dat zijn van die momenten die overmannen je gewoon. Onwillekeurig denk je terug aan de eerste keer op school, het gedag zwaaien aan het raam, de telefoontjes dat ze ziek waren en de knutselwerkjes.

 

Mijn vent, 13 lentes jong.. zijn laatste moment op en met zijn school. Vanaf nu gaat alles veranderen, de onschuld zal verdwijnen en plaats maken voor alles wat een middelbare schoolganger bezig kan houden. Ik kijk er vreselijk naar uit en ik zie er verschrikkelijk tegen op. Maar gisteren op het podium en de uren daarna waren geweldig en een genot voor de ouders.

 

Stiekem dacht ik gisteren nog toen hij op het podium stond en zijn ding deed “verdomme wat hebben we toch een mooi jong afgeleverd” 🙂

 

Ik zal het loopje naar groep 8 en al zijn leden missen.. gelukkig hebben we er nog 3 te gaan 🙂

Geluk?

 

Getriggerd door een gesprekje van gisteren over geluk kwam ik aan het denken. Op zich al een lastige taak want zo nu en dan is mijn denkvermogen even groot als dat van een doperwt (en dan wel de licht Amerikaanse groene spliterwt). Wat is geluk eigenlijk? Dat is een lastige want dat is heel relatief en zeer persoonsgebonden. Zo ken ik mensen die het “geluk” noemen als ze net niet door die auto worden aangereden en ik ken mensen die het “Geluk” noemen dat ze een vette prijs hebben gewonnen. Alle soorten van geluk dus. Het is wat lastig daar over te bloggen dus betrek ik het maar even op mijzelf (lekker makkelijk, lui type het gvd Zondag ja!)

 

Geluk dus, en over mijzelf dat maakt het allemaal al wat minder lastig .. toch? Maar ja geluk op je 8ste is heel wat anders als geluk op je *kuch* 41ste (maar goddelijk als 40 hoor!). Op mijn 8ste zou ik het vinden van een gulden (ja lang geleden was die er!) en zou ik mijzelf de gelukkigste man van de wereld noemen. Op mijn 14e zou waarschijnlijk het uitvallen van een les om 9 uur het geluk op mijn oren brengen of ijsvrij voor een week of 6. Op mijn 18e was het dat ene moment waarop ik het verschil maakte tussen wel of geen rijbewijs.

 

Op mijn 25ste was het zeggen van het “Ja” woord een moment van geluk. Op mijn  27ste was dat de geboorte van mijn eerste zoon gevolgd door mijn 2e kind, een dochter toen ik 30 was. puur geluk was er nog toen ik op mijn 37ste mijn laatste zoon mocht begroeten in deze wereld.

 

Verschillende vormen van geluk die je voor het gemak maar snel lijkt te vergeten. Zwelgen in ongeluk is namelijk veel makkelijker. Daar is er ook zat van namelijk. Keihard je best doen en het toch niet redden, ongeluk. Goedgelovig het leven in kijken en snoeihard de realiteit ingeschopt worden, ongeluk. Het Ja voor een Nee zien veranderen, ongeluk. Klaar staan voor een ieder en er dan achter komen dat dit in de meeste gevallen eenzijdig is, ongeluk. Je vader te jong verliezen nadat hij zijn leven had gewerkt om samen met zijn vrouw lekker oud te worden, ongeluk. Je moeder kwijtraken aan een ziekte die ongeneeslijk is en langzaam alle menselijkheid wegneemt, ongeluk. Je uiterste best doen de schade te beperken en te redden wat er te redden valt en dat zien mislukken, ongeluk…

 

Ik zeg wel eens, “Life sucks, and then you live forever” Ik voel me net de Eekhoorn uit Ice Age. De hele godganselijke dag loop je achter iets aan. Je probeert met alles wat je kan en in je hebt dat gene te pakken te krijgen. En elke keer als lijkt alsof je kunt slagen in wat je doet is er wel weer iets dat je terug schopt .. Weer opnieuw beginnen, 41 jaar pffff… zo geen zin meer in.

 

Geboren voor het geluk… dat is niet voor iedereen weggelegd al weet ik best wel dat er ook veel geluk was/is.

 

 

Ramptoerist!

 

“Uitrukken alle diensten GRIP 3” las ik vanmorgen op de telefoon. Tegelijkertijd hoorde ik een waterval aan sirenes met verschillende geluiden. Nog niet bekend met wat er aan de hand was sloeg ik twitter open. Daar was al snel duidelijk dat er een probleem was bij de Diependaalselaan in Hilversum. Nou gebeurt dat wel vaker en lossen de problemen zich vaak vanzelf wel op. GRIP 3 is trouwens een serieuze oproep waarbij een deel van een gemeente in gevaar kan zijn.

 

De minuten verstreken  en langzamerhand las ik meer, brand.. gasontploffing en ontruimingen. De locatie waar dit plaatsvond was relatief gezien niet zo heel dicht bij waar mijn moeder zit althans als het om een “normale” brand gaat en stiekem begon ik me toch een beetje zorgen te maken.

 

Ik ben er toch maar heengereden en voor zover mogelijk in de omgeving gekeken. Alles was hermetisch afgesloten. Het enige dat je zag was het blauw knipperlicht van de hulpdiensten en heel veel oudjes. Oudjes werden geëvacueerd uit een grote straal om het probleem gebied heen. Oudjes met rollators, in rolstoelen of schuifelend aan de hand van een ander. Op weg naar sportzalen, kerken of wat beschikbaar was. Weg van de plek ..

 

het bleek een gaslek te zijn en een grote ook. Gelukkig hadden ze alles vrij snel onder controle begreep ik en is er geen gevaar voor ontploffing geweest. Ik was nog blijer dat de zone die afgezet was eindigde vlak voor waar mijn moeder zat en deze gewoon kon blijven zitten waar ze zat.

 

Dus terug komende op de titel, ramptoerist .. zo moet het er uit gezien hebben op de social media (en misschien was ik dat ook wel een klein beetje) maar uiteindelijk wilde ik gewoon zeker weten dat mijn moedertje veilig was.