5 Mei staat voor bevrijdingsdag. De dag dat wij bevrijd werden van het fascisme dat over ons lag onder Nazi Duitsland. Vandaag vieren we wederom het terug krijgen van die vrijheid.

Juist vandaag en heden ten dage is vrijheid een begrip dat je niet eenvoudig mag opvatten. Vrijheid ligt verder dan ooit. Als mensen als Wilders 24/7 beveiliging moeten hebben omdat hun opvattingen niet stroken met die van een ander. Als iemand die zijn straf uitgezeten heeft moet vrezen voor zijn leven. Als je op straat uit moet kijken wie je vermanend toespreekt omdat je niet zeker weet of hij of zij je niet dood slaat.

Waar kinderen en burgers in Syrië dagelijks sterven omdat ze het zat zijn zonder vrijheid te leven. Oekraïne waar landen vechten om grond over de hoofden van anderen.

Maar ook dichterbij. Kinderen die mishandeld worden thuis. Vrouwen en mannen die in de economische tang zitten omdat ze gewoon pech hebben gehad.
Ouders die niet in staat zijn het woord vrijheid toe te passen op hun kinderen. Niet eens met wat ze doen of welke fouten ze maken en daarom maar besluiten voorwaarden te stellen aan ouder kind liefde.

5 Mei, dag van de vrijheid.. Een vrijheid

die vele van ons voor gewoon achten maar alles behalve gewoon is en nog zeker niet bereikt is.

Kijk nog eens om je heen en besluit het woord vrijheid niet alleen te scanderen maar vooral toe te passen.

Iedereen heeft het recht op vrijheid!

Zelden heb ik zo kunnen worstelen met een vraagstuk. Haat liefde verhouding heb ik er mee. Ik kan er niet met en blijkbaar ook niet zonder. Maar wat wil ik er nou mee eigenlijk? Als je niet beter weet zou ik het over een vrouw kunnen hebben. Niets is minder waar .. ik worstel wederom met het gebruik van de sociale media.
Wat me opvalt is dat ik er mee worstel, dat geeft dus aan dat het me dwars zit en dat zoals het nu gaat het niet gaat zoals ik zou willen. Nee ik ben niet de zoveelste “ik ga stoppen met socialae media en dat kondig ik heel hard aan zodat iedereen gaat zeggen dat ik dat niet moet doen en ik uiteindelijk toch gewoon blijf doen wat ik deed” blog of oproep maken. Ik wil namelijk helemaal niet stoppen. “Wat loop je dan te zeiken Drenth??” Hoor ik je al denken en misschien wel terecht ook. Ik worstel er mee.. ik weet niet wat te doen.

Ok ik leg gewoon wat voor aan jullie, wie weet geeft jullie inzicht mij dat ook weer. Mijn stelling is dat als je wat deelt met iemand op persoonlijk gebied of niveau dan is dat intiem ok? Dus ik stuur jou een berichtje dat ik iets heb gedaan of gezien. Dat vind ik als ontvanger leuk want iemand denkt aan me op dat moment en stuurt me een bericht. Ik zelf vind het gevoel van “speciaal” zijn voor een aantal mensen in mijn leven heel belangrijk. Het definieert je en geeft je een bepaalde plek in iemands leven. Stel nu dat je dat berichtje een uur later terug ziet op twitter of facebook wat is dat dan? Het si hetzelfde berichtje alleen nu niet meer speciaal aan jou gericht maar aan de 100,20,300,5000 lezers die er achter zitten. Voor mij is de speciaal heid er dan wel van af..?

Denk ik dan raar? Is het egoistisch om dit te vinden? Ben ik egoistisch om te verlangen dat ik intiemere berichten krijg dan al die anonieme anderen? Of dat de waarde van een dergelijk bericht minder tot niets is geworden als iedereen dat bericht ziet? Ik worstel daar enorm mee namelijk. Ik deel heel veel over mijn moeder met jullie. Ik vind dat een toegevoegde waarde hebben maar in de allereerste plaats doe ik dat omdat ik er beter van wordt. Ik voel me beter als ik de moeite neem een gevoel, een verhaal een moment in mijn hoofd te ordenen en dat op digitaal papier te plaatsen. Dat jullie kiezen om te lezen en daar op te reageren is secundair, belangrijk maar secundair. Ik doe het in eerste plaats voor mijzelf en niemand anders. De waarde van een dergelijk bericht is voor mij groot. Ik leg mijn ziel in en dergelijk bericht en spui wat ik te spuien heb. Hart op de tong etc…
Wat ik dan weer niet doe is dingen over mijn kinderen vertellen. Heel soms als er iets speciaals is dan deel ik dat maar dat moet dan wel iets heel speicaals zijn. Ik ben van mening dat mijn kinderen zelf hun digitale nalatenschap moeten opbouwen en dat ik me daar niet mee moet bemoeien. Vandaar ook geen foto’s etc van hen (heel soms met goedkeuring).

Terug naar mijn worsteling, is een bericht dat alleen met jouw gedeelt wordt specialer dan wanneer het met iedereen gedeelt wordt?

Ik deel niet alles openbaar, ik deel een hoop prive met mensen die ik ken en vertrouw. Die ik in een kleinere cirkel zet dan mensen via de sociale media. Geen waarde oordeel maar ik heb nou eenmaal geen 400 vrienden al denkt facebook daar anders over. Voor mij is facebook geen dagboek. Het is geen vervanger voor een partner die ik ‘s avonds vertel wat ik meegemaakt heb en het is geen vervanger voor vrienden of sociale contacten. Maar wat is het dan wel? Ik zou liegen als ik zeg dat ik er geen leuke dingen vandaan heb. Mensen, dingen, ideeen.. veelal via de sociale media verkregen. Maar daar tegen over staan veel gezeik, ruzie en achterklap die me helemaal niet boeit. Niet lang geleden nog werden de ruzie van 2 uitgevochten over de sociale media.. nou sorry maar ik vind dat een partij kinderachtig. Net als scheidingen die uitgemeten worden op facebook of goed weet wat. Ik hoef dat allemaal niet te weten en daar zit een gedeelte van mijn worsteling.

Ik hoef dat allemaal niet te weten… het is volgens mij ook de oplossing van mijn worsteling. Gewoon ontvrienden.. waarom niet? Waarom is het ontvrienden van mensen zo beladen. Ik lees berichten dat mensen ontvriend zijn en dan zijn ze en partij boos.. bizar.. je kunt toch gewoon uit elkaar groeien? Kan ook zijn dat je merkt dat je iemand minder leuk vind dan je dacht. In het echte leven  zeg je dan toch ook een keer vaarwel? Tenminste als je mans of vrouws genoeg bent. Ik denk dat ik dat eens ga proberen. Ontvolgen of ontvrienden van mensen.. ik ga ook niet verontschuldigen of wat ook het is mijn keuze en die maak ik bewust. Even goede vrienden en het gaat je goed. Misschien dat dit mijn sociale media ervaring weer een beetje kan oppoetsen.

Een heel lang verhaal om te vertellen dat ik mensen uit mijn digitale leven ga verwijderen.. eigenlijk gek dat ik dus toch een excuus zoek om dit te doen en exact doe wat ik vertel niet te gaan doen. Eevn goede vrienden zij ik al maar dat is natuurlijk niet zo, we waren al geen goede vrienden om te beginnen. We lazen elkaars belevenissen en dat was even leuk en nu vind ik dat niet meer leuk en ga ik verder.

Blijft voor mij de vraag staan.. wat deel je wel en wat deel je niet en wat is de waarde van iets speciaals als dat ook aan alle anderen is gedeelt…

Wie helpt?