Bekend maakt bemind?

Zo’n typische zondagmiddag. De wind waait hard en het is een beetje een luier Zondag. Zo meteen toch maar even het kindspul mee naar buiten nemen maar niet voordat ik dit blogje klaar heb.

Dit blogje gaat over het fenomeen “Groot maakt groter” en nee ik heb het niet over de typische mannenpraat nee ik heb het over een fenomeen dat ik wel vaker zie. Stel je bent een actrice, een goed actrice en je hebt in binnen en buitenland laten zien dat je echt wel wat waard bent. Ook wij hebben ze in Nederland. Een mooi export product voor ons kleine landje.

Vaak krijgen actrices (en acteurs trouwens ook) na een tijdje het idee of “dit alles is”. De “gewone” Nederlander vraagt zich dit natuurlijk ook wel eens af, ik wel in ieder geval. Vaak gaan actrices dan iets doen met Theater. Een andere manier van acteren.. Shakespeare en alle grote meesters uit het verleden worden bezicht voor het verkrijgen van diepgang in hun leven. Vaak geven ze aan dat ze dan hun nieuwe rollen beter kunnen spelen nadat ze de “soulsearch” hebben gedaan.

Sommige gaan een andere kant op, zo zijn er die aardig de penseel weten te hanteren en de stap naar kunst op het doek maken etc. Het mooie daarvan is dat ze allemaal een stapje terug doen en op een andere manier de creativiteit zoeken die je langzaam kwijt raakt als je elke dag het zelfde doet.

Nu heb ik het over een actrice die is gaan zingen. Niets mis mee, lekker doen ontdek je creativiteit meid! De bankrekening is zonder twijfel rekbaar genoeg voor een sabbatical in de muziek. Wat mij dan opvalt is dat zo’n nummer eigenlijk zonder enige vorm van kritiek wordt opgepakt. Ik hoorde het nummer van Carice van Houten op de radio zonder dat ik wist dat zij het was. Radio 2 geloof ik.. en even dacht ik dat de X-Factor talenten zoek tochten ook live werden uitgezonden. Met verbazing luisterde ik het liedje af en hoorde dat het van haar was. Toen begreep ik het natuurlijk wel.

Ik weet, over muziek valt niet te twisten. Het is smaak wat bepaalt of je iets mooi vind of niet. Ik persoonlijk vind het nummer niet zo mooi en zelfs een beetje saai. De productionele trucjes die ze gebruiken in de stem van haar zijn in mijn oren bedoeld om een beetje te verbloemen dat ze beter kan acteren dan zingen (doe het nog steeds niet na trouwens dus .. met respect IK vind dat!). Die trucjes worden op diverse sites uitgemeten als “eigen geluid” en “ze blijft dicht bij haarzelf” Uiteraard vind ik dat niet want ik vind haar wel een goed actrice..

Enfin, zoals ik al zei over smaak valt niet te twisten en nogmaals met alle respect IK vind het niet mooi. De gedachte die bij mij opkwam gedurende dit hele verhaal was de volgende. Stel nou dat mevrouw van Houten deze single had aangeboden onder een pseudoniem? Stel ze had een doos met CD singels opgestuurd naar Radio 2,3,5,3,8 etc etc en had gezegd op de CD “Nieuwe CD single van Betty Beuker – Emily” zou dan deze cd ook bovenaan hebben komen te liggen? Of maakt dat de afzender een bekende persoon is die ook wel handig is om lekker uit te nodigen in de studio enzo?

Zou Carice van Houten net zo veel gedraaid worden als ze het niet onder haar eigen naam had uitgebracht? Ik durf dat te betwijfelen.. Nogmaals, ieder zijn ding en het is niet mijn ding maar de essentie is dat het zonder de bekende naam waarschijnlijk nooit op de playlist was gekomen. Ik zou eigenlijk wel eens de weddenschap aan willen gaan met een dergelijke persoon. Iets uitbrengen onder pseudoniem en dan eens kijken wat het doet. Ik denk dat ik het antwoord wel weet. Jammer dat er hoogstwaarschijnlijk niemand is die die weddenschap aan durft!

En, eerlijk is eerlijk.. voor hen het leidende voorwerp van mijn blogje nog niet kennen heb ik aangehecht de officiële clip van Carice van Houten – Emily. Nou klik op play en doe je ogen dicht.. luister en kijk niet en vraag jezelf dan af.. zou dit echt zo vaak gedraaid worden als het een onbekende was geweest?

De Dag van de mantelzorg

Mantelzorg, vroeger een vrijwillige bezigheid. Je keek eens mee met je alleenstaande buurman of buurvrouw. Hielp een oud vrouwtje aan de overkant of paste op de kinderen van hen die door ziekte niet in staat waren dat zelf te doen. Voor ouders was het meestal ook vanzelfsprekend. Ze gingen langzaam achteruit en vaak hadden ze dan wat extra aandacht nodig. Vroeger ging dat allemaal vrijwillig…

Tegenwoordig is mantelzorg een onderdeel van onze verzorgingsstaat (voor zover we daar nog van spreken) en wordt van iedereen verwacht dat ze zijn of haar steentje bijdragen. Het “stop ze maar in een bejaardehuis” is definitief voorbij. De zorg is heel veel duurder geworden omdat we met zijn allen besloten langer te gaan leven. Met ouderdom komen gebreken in vele soorten en maten. Van slecht ter been tot en met ernstige vormen van dementie.

Er zijn gelukkig veel mensen die hun verantwoordelijkheid oppakken en zich niet laten storen door “dat zouden zij  toch moeten doen?” En zorgen waar nodig. Ik heb ook mijn deel aan mantelzorg gehad, dat is gedeeltelijk op deze site te lezen, en dat valt niet altijd makkelijk. Afhankelijk van de ziekte of mate van zorg die je moet verlenen doet het ernstige inbreuk op je situatie. Je moet rekening houden met werk, gezin, sociale activiteiten etc. Gewoon op vakantie gaan kan soms al heel lastig zijn omdat er wellicht niemand is die jouw afwezigheid kan opvangen.

Vandaag worden een aantal van deze mensen in het zonnetje gezet. Via de verschillende initiatieven door het hele land kunnen de mantelzorgers eens bij elkaar kruipen en ervaringen uitwisselen. Zien hoe een ander het doet is vaak een mooie reflectie op je eigen situatie.

Mantelzorgers, ooit vrijwillig .. tegenwoordig een onmisbaar en onbetaalde groep mensen die net het verschil maken tussen niets en toch nog een beetje!

Petje af voor iedereen die dat doet!

http://www.dedagvandemantelzorg.nl/

Spiegel

Het bericht van Tim gisteren ( eerder blog ) was een spiegel voor vele mensen. Het gaf de extremen aan van wat er gebeurt als  mensen pesten. Voor de een plagen voor de ander een onleefbare situatie. Ik las gisteren avond een reactie ergens op 1 van de socials wat betreft het bericht van Tim. De exacte reactie weet ik niet meer maar het kwam er op neer dat het gros van Nederland viel over de voorvallen wat betreft Tim maar zich zelf niet stoorde aan het belachelijk maken van anderen. Toen ik dat las kreeg ik ook een spiegel voor gezet.

Ook ik heb mij wel eens schuldig gemaakt aan digitaal pesten. Misschien niet bewust en met reden maar ik deed het wel. Als the Voice op TV was maakte ik er geen geheim van dat ik een aantal deelnemers niet echt zag zitten. Zonder (voor mijn gevoel) op de man (of vrouw) te spelen braakte ik mijn opmerkingen over de sociale media. Lekker makkelijk en veel mensen vonden het leuk. Nooit de bedoeling gehad daar echt mee te kwetsen of kwaad te doen .. maar ja tussen niet zo bedoelen en zo toch overkomen zit een flinterdunne lijn.

Wat als de onderwerpen van spot en grapjes het nou lezen? Hoe reageren ze daar op? En als het niet alleen die van mij zijn maar ook die van vele 100’en anderen.. hoe reageren ze dan? Zouden ze depressief worden? Voelen ze zich in hun eer gekwetst?

“moet je maar niet op TV gaan” zou een opmerking van mij kunnen zijn. “Dan weet je dat je kritiek gaat krijgen” is er ook 1. En natuurlijk is dat zo, als je je kop boven het maaiveld steekt kun je verwachten dat iemand die er professioneel afhakt. En ik denk ook wel dat je een bepaalde mate van kritiek moet kunnen hebben want uiteindelijk kan kritiek je naar een hoger niveau brengen. Maar was het wel kritiek? Wanneer is het kritiek en wanneer is het iemand afbranden? Die vraag is niet anders als “is het plagen of pesten?”.

En zo kreeg ik gisteren in ene een spiegel gepresenteerd en keek ik naar een beeld dat me helemaal niet beviel. Ik was al zwaar aan het minderen met de sociale media. Hoe leuk ik het ook vind, het neemt te veel tijd en het laat een kant zien van mij die slechts  een gedeelte is van wat ik ben. Het beeld in de spiegel dicteert me dat ik de huidige weg wil volhouden en de sociale media zo af en toe gebruik om mijn gedachten te delen, mijn moeder een beetje in “leven” hou of mijn ongenoegen te uiten over wat me dwars zit.

Geen #BZV tweets meer, en geen #tvoh gelul.. nee ik stop er mee omdat ik me pas nu realiseer dat ook ik bijdraag aan een soort van pestgedrag zonder dat ik me dat realiseer.. En het ergste is .. ik doe dat vanuit de laffe veilige positie van mijn toetsenbord en geef een ander geen enkele kans zichzelf te verdedigen of om iemand in de ogen te kijken en te zien dat wat ik zeg kwetsend is.

No more!

Tim

Er zijn van die berichten die je meer raken dan anderen. Berichten over kinderen die sterven aan een natuurramp ergens ver weg. Berichten over oorlogen die slachtoffers maken in de zwakste doelgroepen zoals wederom kinderen. Vandaag was er in ene “Tim”.

Het zijn van die berichten die je eerst niet kunt bevatten. Een jongen van 20 jaar die in plaats van zuipen, feest vieren, studeren en rond wippen zich zelf van het leven beroofd. Als je dat als enige uitweg ziet moet er toch wel serieus wat mis zijn in je leven. Bij Tim ging het om pesten, gewoon een beetje treiteren. Duwen, trekken, grote bek je kent het wel. De meeste van ons hebben vast wel eens iemand gepest in het verleden. Maar als je iemand zo ver kan krijgen dat hij alleen de dood als ontsnapping ziet dan is het erg. Structureel gepest worden blijkbaar..

Hoe kan het he? Ziet niemand dat? Weet niemand dat? Ik kan me niet voorstellen dat niemand dat wist, zeker niet in zo’n klein dorp. Daar weet buurvrouw Jans eerder dat de vrouw op 7 zwanger is van Kees dan de vrouw op 7 zelf. Schijnbaar bagatelliseerde ze het pesten en vonden de mensen die het deden en zagen het “onschuldig”.

Onschuldig… ja.. voor hen die het doen of voor hen die het ervaren en wie bepaalt wat onschuldig is of niet? Tegenwoordig ontsnap je nergens meer aan pesten. Vroeger kon je van de straat af en je verstoppen. Tegenwoordig pesten ze gewoon door op FaceBook of andere sociale media, er is geen ontsnappen aan meer. De wereld verhard en met de wereld de bewoners ook.

20 jaar.. de jongen had moeten zuipen, feesten en studeren… rond wippen en genieten van het leven… en doodgaan op zijn 80 ste.

 

Klootzakken!

 

 

Beste social media gebruiker!

Lieve social media gebruiker ik heb een vraag aan u.

Bekend of niet bekend, actief of minder actief. 100 miljoen miljard volgers of slechts 1…

Ik volg u omdat ik vind dat u het volgen waard bent. Dat kan zijn omdat u interessante verhalen verteld of wetenswaardigheden deelt met mij. Ook kan het zijn dat ik het leuk vind alle positieve zaken uit uw leven te volgen omdat er maar weinig mensen zijn die delen dat ze het kut hebben. Diegene daargelaten die wakker liggen van het feit dat ze “slechts” 5 keer per jaar op vakantie kunnen in plaats van 7 door de crisis.

Waarom ik u niet volg is om telkens weer te moeten lezen wat anderen van u vinden. Complimenten die gegeven worden door anderen,terecht of niet terecht, hoef ik niet te lezen want die zijn niet interessant voor mij. Ik volg u al met een reden en dat zal waarschijnlijk zijn waarom u de complimenten krijgt. Het andermaal doorvertellen van die complimenten is een narcistische aangelegenheid en dient verder geen doel.

Ik vind het wel fijn als u mij een interessante link doorstuurt of uw mening deelt aangaande [vul in wat van toepassing is] of mij op de hoogte houd van uw bezigheden. Dus ik zou het zeer op prijs stellen als u de zelfbevlekking 2.0 achterwege laat in mijn timeline. Ik zou het namelijk heel jammer vinden als ik u moet ontvolgen/ontvrienden/ont[watdanooken] omdat u blijft aandringen op het feit dat u echt de allerbeste bent en dat anderen dat ook vinden en u vind dat ik moet weten dat anderen u de allerbeste vinden… of zoiets dus… dan.. zeg maar.

Ik dank u hartelijk voor  het meewerken en wens u nog een hele fijne tijd toe op de sociale media met veel leuke, grappige, ontroerende, spannende en vooral interessante berichten.

 

Met vriendelijke groet,

Menno