Wie weet ben ik de enige die het opvalt (zou niet de eerste keer zijn en dat is niet per saldo positief) dat alles om ons heen steeds meer gefundeerd is op angst? Angst voor “de buitenlander’ angst voor “de crisis” angst voor “de huizenmarkt” angst voor “de buurman” en angst om de angst. Knettergek van de journaals waarin doem scenario op doemscenario geschetst wordt.

Nou weet ik ook wel dat we dingen hebben waar we angstig voor moeten zijn. Het constante vervuilen van ons planeetje of het steeds schaarser wordende goedje dat Olie heet. Schurkenstaten met kernwapens en de immer doorlopende hartverscheurende armoede in grote delen van onze mooie wereld.

De politiek maakt daar ook mooi gebruik van, populistisch braken ze de ene angst over de andere heen. Tsunamies van god weet wat mogen we verwachten als we sommige heren moeten geloven. “Alles stort in elkaar als we nu niets doen” zegt de ander. “Laat ze de tyfus krijgen in die arme landen” dat geld hebben we zelf nodig. Het voordeel is (voor die heren) dat ze in die landen inderdaad vaak de tyfus krijgen in verband met het ontbreken van schoon drinkwater. Je kent het wel dat spul waar wij onze drollen mee weg spoelen en daar een liter of 9 voor gebruiken per keer.

Nee geen hulp meer, “het zijn allemaal corrupte klootzakken in die apelanden” en ja dat klopt voor een deel ook wel. Er gaat geld verloren aan mensen die misbruik maken van de goedheid van anderen.. NEWSFLASH! Maar is dat dan reden om niets meer te doen? Het is natuurlijk wel belangrijk dat “wij” minimaal 2 keer per jaar op vakantie kunnen.. toch? “Laat ze lekker de tering krijgen daar in die zon..”  nou ja dat krijgen ze dan ook vaak…!

Angst draait het allemaal om en daarmee lijken we inmiddels steeds meer op onze grote voorbeeld. De grote boze vader van de wereld waar de mensen opgevoed worden met angst en beven. Waar de televisie alleen maar praat over angst en doem. Daar waar de hamburger een nationaal symbool is. Daar waar reclame zoveel tijd in beslag neemt dat er nauwelijks tijd is voor televisie. Daar waar je alleen kunt leven als je wat bent. Daar waar vuurwapens gewoon in de la mogen liggen. Daar waar iemand neerschieten uit zelfverdediging (sja als je iemand met een hoody op straat ziet lopen en die volg je en dwing je in een hoekje dan is schieten natuurlijk je enige optie, dat is logisch.. ) En dat vind ik persoonlijk dan wel weer een angstig idee.

Ben der wel klaar mee met die angst voor alles eigenlijk. Natuurlijk moeten we op dingen letten en gezond verstand laten zegevieren. Vanzelfsprekend moeten we samen wat zuiniger zijn op die lompe draaiende bol in dat grote zwarte gat en ja we moeten angstig zijn voor idioten met een kernwapen.. maar voor de rest kan wat mij betreft al die angst beter ingezet worden in iets anders. Gezond verstand is er daar 1 van!

Gezond verstand gebied me trouwens ook te zeggen dat wat mij betreft in de budget afspraken voor dit mooie landje nog een stukje ontbreekt. Als we ziek worden de komende jaren dan worden we verwacht € 7,50 per nacht te gaan betalen voor verblijfskosten zeg maar. Allemaal best, ik ga er van uit dat de chronisch zieken daar een uitzondering op vormen, maar kunnen we dan ook regelen dat alle mensen die in bewaring zitten (lees gevangenis, de petoet, de bajes, tussen 4 muren etc etc) dat ook gaan doen? Lijkt me niet meer dan logisch eigenlijk toch? Geeft weer wat extra inkomsten die hopelijk goed gebruikt gaan worden.

Nou heb ik wel vaker rare titels voor mijn blogs en ik kan me voorstellen dat een titel als deze automatisch de 16+ filters in werking stelt. Denk ook dat het SEO technisch niet geheel onverstandig is de titel toch maar zo te laten. Goed, spleetjes dus. Wat heb ik met spleetjes anders dan die vervelende dingen in de vloer die dienen voor het “accumuleren van stof e.a.” (moeilijk woord voor verzamelplaats) of die pijnlijke dingen in je voeten als je te lang in het water hebt gezeten.

Ik wilde eens een lans breken voor de “wanneer spleetjes” discussie. Ik weet niet hoe het jullie vergaat maar ik ben een die-hard nieuws kijker. Ik blijf graag op de hoogte van het wel en wee in deze wereld. Heb door de dag heen niet zo veel tijd om een en ander bij te houden dus mijn uurtje is tussen 19:30 en 20:30. Het RTL4 nieuws gevolgd door het NOS Journaal van 8 uur.

Lange tijd heb ik het journaal om 8 uur als leidende gehouden. Dat kwam mede omdat zei er eerder waren en ik nog van de Fred Emmer generatie ben. Elleke van Doorn, Pia Dijkstra, Joop van Zijl,  Philip Freriks, Hugo van Rhijn en Gijs Wanders waren voor mij mensen die het allemaal wel MOESTEN weten. Naarmate ik ouder en wellicht wijzer werd werden de gezichten minder belangrijk en de inhoud des te belangrijker. Waar je het 8 uur journaal wat aan de linkse kant ligt van het politieke spectrum leek het RTL journaal wat meer rechts te oriënteren. Inmiddels is het RTL nieuws dermate volwassen dat de combinatie tussen beide een uitstekend beeld van de dag geeft. Alsof je 2 kranten leest zeg maar.

Terug naar het 8 uur journaal en mijn wat aparte introductie over spleetjes. Tegenwoordig “doen” we het met Rob Trip en Sacha de Boer als gezichten voor dit journaal. Die laatste daar gaat mijn speetjes verhaal over. Nee geen ranzige verhalen of speculaties over Sacha de Boer. Aanvankelijk moest ik aan haar wennen wat betreft stem en uitstraling maar daar ben ik inmiddels aardig overheen. Terug naar mijn speetje. Het journaal is voor mij nog steeds een belangrijk moment dat gedragen moet worden door iemand die ik zou kunnen geloven. Als Bassie het journaal voorleest zal de redactionele inhoud echt wel kloppen maar geloven.. nee allememachies dat doe ik dan niet. Als Rob Trip het voorleest vind ik dat prettig, ik vind het een prettige man om naar te kijken en hij heeft een rustgevende stem. Ik geloof hem en vermoed dat je ook uitstekend een drankje met hem kunt drinken en een vermakelijke avond hebt dan (lees wel dit is puur speculatief aangezien ik dat genoegen nog niet heb gehad).

Sacha de Boer, ja dat is een mooie verschijning op de TV. Ze verteld het inmiddels met voldoende overtuiging om mij als kijken te houden. Ik heb ook bij haar het idee dat wat ik aan informatie krijg klopt. “Maar wat dan met dat spleetje Drenth? get to the point!’ Nou mijn dingetje is dat zo nu en dan, en dat is echt niet vaak, Sacha een spleetje heeft. Een spleetje? Ja een spleetje… Een contour op het zichtbare gedeelte van haar lijf dat MIJ opvalt (zet er even bewust MIJ bij want vanzelfsprekend ben ik natuurlijk de enige die daar op “let”).

Dat spleetje leidt mij af… heel plat gezegd. Ik ga onwillekeurig toch op dat spleetje letten ondanks dat ik dat helemaal niet wil. Ik wil informatie hebben en haar ogen lezen om te geloven wat ze me verteld. Maar dat spleetje.. verdorie.. In gezelschap wendt je de blik af en zoek je alternatieven om naar te kijken (in het geval van een zichtbare spleet) maar bij televisie is dat verdomde lastig. Zo groot is die LCD van ons nou ook weer niet en kristal helder dus er is geen ontkomen aan. Als een debiel wordt ik elke keer weer naar dat spleetje getrokken met mijn blik. Nou weet ik dat verteld meer over mij dan over jullie maar hell ik kom er tenminste voor uit.

Het zal een mannendingetje zijn en ik zal tot een minderheid horen die zich daar druk over maakt maar ach, we lezen elkaar nu al zo lang dat ik vond dat ik dat wel een keer kon zeggen. Dus mijn vraag aan Sacha,

“Mevrouw de Boer, ga vooral door met uw werk en hoop dat we u nog jaren op de televisie mogen zien maar doe mij een plezier en check even met de 1e camera man en de regie of het spleetje niet zichtbaar is. Het komt maar zelden voor gelukkig en u doet mij er een enorm plezier mee. Uiteraard als u het niet doet kijk ik met evenveel plezier maar ik vond wel dat u mocht weten dat een gedeelte van uw zendtijd mijn blik op het spleetje gericht is. Niet bewust en zonder bijgedachte maar uit een instinctief gedrag wat ik verder lastig kan verklaren. Freud zou er een aantal dagen over kunnen bomen en een wijs antwoord kunnen geven maar helaas.. Freud is niet meer. Ik dank u voor de aandacht en zal beloven het zo min mogelijk te doen.

Met vriendelijke groet, Menno Drenth”

Tot zover een korte blik in de Psyche van mij die, blijkbaar, niet altijd even logisch is.

De crisis is om ons heen en raakt de een harder dan de ander. Ik heb er al een tijd heel erg veel last van omdat er in mijn branche ernstig veel geld weggenomen is. Dat geld kan en mag dus niet meer worden uitgegeven aan diensten die wij leveren. Gelukkig hebben wij een hele trouwe schare klanten en werken we nog immer maar ook zij kunnen geen ijzer met handen breken.

Crisis dus en dat betekend concreet dat elke euro bekeken moet worden waar aan deze uitgegeven wordt. Soms zijn er niet eens voldoende euro’s om dat te bekijken en stel je prioriteiten in wie eerst. Maar heel af en toe ben je dat gewoon zat. Gisteren was er weer zo’n moment. Een Baklap is het zat moment en dat moet je dan doorbreken. Via slinkse wegen regel je dan wat extra euro’s (er staat niet voor niets “te huur” in mijn twitter profiel 😛 ) en ga je wat leuks doen.

Ik ben gek op films en ja.. ik beken ook ik kijk wel eens films die niet helemaal via de officiële weg binnen zijn gekomen. Dat is tof dat het kan en vanuit de luie positie op de bank in goed gezelschap een prima avond vulling. Maar het allerliefste ga ik naar de bioscoop. Hoe goed je beeld ook is, hoe mooi je Dolby Digital 5 of 7.1 systeem het ook doet er gaat NIETS boven een hele rij stoelen, een te dure snack en een exorbitant groot beeld met evenredig exorbitant hard geluid. Rij ook altijd vanuit Hilversum naar Almere (of Amsterdam) om naar de bioscoop te gaan alleen omdat we dan ook een mooie zaal hebben met goed beeld en geluid.

Gisteren naar de Bios dus en de voorpret begint al bij het idee. “Die wil ik zien PA!!!” sommeerde mijn opgetogen oudste bij het zien van de trailer van Battleship. Daar wij samen redelijk dezelfde interesses delen (hoe zou dat nou komen) kon ik me daar wel in vinden. Zoals het een vader in Crisis betaamt vertelde ik hem dat ik mijn uiterste best zou doen dat te regelen. Gisteren was het zo ver. De reservering gedaan bij de bios en de oudste had er zin in. Eerst nog even eten met zijn allen gewoon thuis en dan hup de auto in.

Aangekomen om de kaartjes op te halen en we zijn wat vroeg. Nou zit er naast de bios een Burger King (briljante locatie) en Bak Junior had nog honger. Hand over mijn hart strijkend (en met de andere hand direct het saldo van de bank dubbelchecken) gaan we lekker naar binnen. Hij kletst me de oren van mijn kop (van wie zou hij dat hebben) en we schieten van onderwerp naar onderwerp. Annoying Orange, Wickie, Battleship, YouTube, Hyves, Habbo, Zoran, huisdieren en god weet was passeren de revu. Ik geniet van elk woord dat zijn mond verlaat en zuig het enthousiasme op als een verdwaalde geest in de woestijn die na 2 dagen een Oase vind.

Een XXL menu voor junior en een Whopper Bacon voor de grijze Baklap.. Samen aan een tafel gaat het gesprek door en verteld hij me dat ondanks dat de man op TV “er niet uitziet” volgens hem wel goed kan zingen. Voor hen die het niet weten, in de Burger King staan monitoren op strategische plekken waar de godganse dag clips voorbij komen. De conclusie is dat het niet uitmaakt hoe je er uit ziet en het er al helemaal niets mee te maken heeft of je goed kan zingen of acteren.

Samen lopen we de lange trap op naar de zaal en pikken nog wat te drinken mee en een zakje met chocolade ietsjes. schrik me weer de pleuris bij het afrekenen maar het blog heet “Fuck de crisis” dus ik zet me snel over die schrik heen. De zaal in, zoekende naar rij 12 stoel 15 en 16.. Het is niet druk in de zaal en we kruipen een stoeltje verder zodat we de jassen gewoon naast ons neer kunnen draperen.

De previews van de films die komen gaan, “Daar wil ik heen PA!!” zegt hij bij het zien van de trailer van “Act of Valor” en ik knik instemmend. Hij ligt helemaal in een deuk van de trailer van “The Dictator” en zegt er al direct achter aan.. “Die kunnen we ook wel op DVD zien Pa!” wat is het toch een heerlijk jong.. hij weet dat het geld niet onuitputtelijk is! Als een hyena lacht hij zich een versuffing en alles wat ik kan doen is met grote regelmaat rechts van me kijken. Ik geniet van die momenten waar ze het naar hun zin hebben. Warm, gezellig, lachen en een film.

Tijdens de film blijft hij lekker doorkletsen (van wie zou hij dat hebben?) en we genieten van de actie in de film. Een heerlijke “Niets aan de hand” film is het met veel actie en fout Amerikaans patriottisme maar ach who cares de effecten zijn mooi, het geluid uitstekend en de film boeiend genoeg. Om tien voor middernacht is de film afgelopen en lopen we samen op een druilerige middernacht naar de auto. “Te gek Pa” en “Dat stukje bij The Dictator waar hij…..” hij kletst lekker door.

De weg terug valt ook weer geen moment een stilte en de wetenschap dat ik ook ooit een Habbo inlog heb gehad doet hem weer de Hyena nadoen 🙂 “Jij???” zegt ie er smalend bij… kinderen.

Tegen 1 loopt hij naar zijn kamer en ik naar de mijne en denk.. Fuck de crisis! Vandaag was voor ons!

Heb ik weer, het ene moment denk je er is niets aan de hand en het andere moment pleur je er midden in. Een “Midlifecrisis” zeggen ze dan. Stellig als ik ben ontken ik dat want immers bij die zogenaamde crisis halverwege je leven horen hele andere symptomen. Daar hoort bij dat je nadenkt over hoe nu verder. Wat heb ik bereikt en doe ik wel wat ik het liefste wil doen? En wat nou als ik dit moet blijven doen tot mijn 70ste of erger nog tot aan mijn dood?

Bij een halverwegejelevencrisis (klinkt aanzienlijk minder dramatisch dan midlife) hoor je in ene je motor rijbewijs te halen, stompzinnig weer de disco in te duiken om te ontdekken dat het jonge spul ter plaatse echt niet op jou zit te wachten en net zo over jou denkt als jij over die andere simpele ziel die 25 jaar geleden op zijn 40ste JOUW disco kwam terroriseren!  Je hoort dan op zoek te gaan naar een Cabriolet, vakantie op Ibiza en aan de linker arm een jonge blonde. Dat is pas halverwegejelevencrisis in mijn boekje.

Nee dit is gewoon de vraag des levens, wat heb ik bereikt.. en wil ik daar wel genoegen mee nemen? Het kloterige is dat de keuzes zo “halverwegejeleven” aanzienlijk lastiger zijn dan wanneer je als jonge god door het leven gaat. Veel minder verantwoordelijkheden en je kon min of meer doen wat je wilde. Dat is lastig, althans voor mij. Ken er zat die ook daar schijt aan hebben en huis en haard verlaten op zoek naar hun “echte ik” .. allemaal prima moeten ze lekker zelf weten maar moet er zoveel schade gemaakt worden aan de mensen om hen heen om hun “eigen ik” te ontdekken?

Ja en dan? Toch maar die brommer kopen? Leren jas, naar de kapper, kekke schoentjes kopen en stoer doen? Misschien wel naar Sensation? En dan gewoon in zwart leer met uitgesneden reet binnenlopen op de White edition? Nah.. toch maar niet.

Ik ga net zoals al die andere lullen die dat niet kunnen of willen de schaarse vrije tijd inzetten om te kijken of er toch nog iets anders is wat ik kan. Iets waar mee ik geen miljonair hoef te worden maar gewoon wat voldoening geeft aan het persoonlijke leven buiten het gezin en vrienden om. Niet geschoten is altijd mis of wie niet waagt wie niet wint en nog meer van dat soort clichés. Fuck it wat een ander daar van vindt!

Klaar mee, ik ga verder zoeken naar een strakke Cabrio op Marktplaats 😉