Er was een tijd dat ik verplaatsen heel niet prettig vond. Als ik ergens zat dan vond ik het wel best. Beetje gewend aan wat om je heen is en de omgeving. Gewend aan je gewoontes en loopjes. Een jaar geleden kwam daar voor mij bijna acuut verandering in. Van alles wat je bekend en gewoon is in het diepe (moeten) springen.

Viel niet mee, wennen aan een andere omgeving. Wennen aan andere reistijden (van minuten naar uren per dag) en wennen aan het missen van mensen in je omgeving. Door de lange reistijden was het bijna onmogelijk een normale dag te hebben en besloot ik al vrij snel dat het niet onhandig was een aantal dagen in de week over te blijven. Dat betekende alweer verplaatsen want ondanks dat ik nog steeds niet gewend was op mijn nieuwe plek moest ik nog meer wennen op andere plekken. Ik heb mijzelf met grote regelmaat een zwerver genoemd het afgelopen jaar.

En als echte zwerver 2.0 leer je natuurlijk je zaakjes op orde te hebben. Altijd de laptop mee en het absolute minimum waar mijn slaapplaats aan moest voldoen was WiFi 🙂 Dat bracht me weer in contact met een wereld die zelden verplaatst. Bijna altijd dezelfde mensen op de zelfde tijden. Lotgenoten die je een hart onder de riem steken of hen die je lief hebt een foto sturen of krijgen.

Weer slapen in een ander bed, bloemetjes, bijtjes, klokjes, geel, wit, roze ik heb alle kleuren en design’s van dekbedden wel gehad. Tweepersoons, twijfelaar, luchtbed, matje of autostoel.. Warm, koud of allebei. Ik heb wel geleerd wat gastvrij is de afgelopen tijd. Je ziet gelijk wie er staat voor je 🙂 Al zijn er een aantal die er wel wilde staan maar botweg niet de ruimte of faciliteiten hadden om mij te helpen.

Hoe dan ook, na lange tijd is het voorbij dat zwerver 2.0 leven. Geen overnachtingen meer, geen lange reistijden en het allerbelangrijkste .. hen die ik het allerliefste heb waaien weer aan op de dag. Op de fiets, waveboard, step of god weet wat voor hip vervoermiddel. Van complete stilte naar een kakofonie van geluiden.. heerlijk!

Terug op het honk, terug in de gekte van de dag. Een nieuwe plek, een nieuwe start!

Weet je, als je wat ouder wordt dan worden sommige dingen meer helder dan ooit. Sommige dingen vervagen ook en sluit je minder makkelijk bij aan. Zo is er muziek die me echt niet meer kan boeien of comazuipen wat ik dan ff niet meer begrijp. Wat helderder wordt zijn dingen die je eerder nooit zag. Zaken waar je een aanzienlijke prijs voor hebt betaald om te leren.

Zo heb ik een aardige prijs moeten betalen voor waar ik nu ben, vertelde al eens eerder dat ik (in retrospect) best egoïstisch ben geweest. Dacht niet alleen aan mijzelf ofzo.. in tegendeel ik was alleen maar bezig met anderen. Helaas in mijn geval waren die anderen altijd net even verder dan in mijn directe omgeving. Beetje werk, laat werk, veel werk altijd werk. Dan weer een computer voor die en een klusje voor die. Veel te veel tijd achter de computer elke dag enfin joe ket de piktjur 🙂

Het laatste jaar is een aanzienlijke ommezwaai in mijn leven gekomen. Een ommezwaai welke ik eigenlijk nooit echt wilde en welke ik niemand vrijwillig aan wil raden. Wat er wel door gebeurde was dat een vastgeroeste machine door een schok loskwam. Doordat ik in ene dat wat altijd in de buurt was moest missen merkte ik pas wat ik echt miste. Het gevoel van falen op vele manieren maakte heel langzaam plaats voor schuld en missen. Melancholie en “had ik maar” waren de pijlers in elke dag.

Ik kreeg tijd om na te denken, veel te veel tijd… idioot veel tijd. Het moment dat je dan in ene beseft dat je eigenlijk een ontzettende lul ben geweest doet ernstig pijn. Wat is geweest kun je niet meer ongedaan maken, je kunt niet in ene goedmaken wat al jaren niet goed is geweest. Wat wel kan is lering trekken uit je verleden. Ombuigen (lijk wel een coach) naar iets positiefs en aanpakken wat je nooit hebt gedaan.

Dat is exact wat ik heb gedaan. Prioriteiten verlegt, ander committent aangegaan en nieuwe verantwoordelijkheden op me genomen. Met het zweet in de handen heel veel dingen voor het eerst zelf gedaan. Een onuitputtelijke drang naar “zelf doen” en “dat kan ik ook” nam het van me over. Met schade en schande kreeg ik het ook voor elkaar en werk ik langzaam naar het moment waar ik voel dat het gewoonte aan het worden is. Geen verplichting, geen gevoel van moeten maar een prettig gevoel van YES weer gered.

Veel meer tijd besteden aan het aller-dierbaarst in mijn leven omdat dat zo ontzettend goed voelt… Genieten met zijn allen zo vaak als dat maar kan en nieuwe werelden ontdekken. Groei zien in fysieke en mentale opzichten, lachen, huilen, strijden en knuffelen.

Ja als ik het allemaal van te voren had geweten had ik het wellicht allemaal anders gedaan maar achteraf kijk je een koe in zijn kont zij mijn moeder vaak. Het was en is eigenlijk een te hoge prijs maar uiteindelijk heeft het me een aantal onbetaalbare dingen gebracht. De belangrijkste is wel dat ik een betere vader ben geworden gesteund door een fantastische partner. Vader van 4 geweldige kinderen met elk hun eigenaardigheden en kwaliteiten… dat had ik dan toch niet willen missen.. ondanks de hoge prijs.

Nog een paar weken en ik kan weer echt ouder zijn van allemaal en weer elke week meemaken hoe die heerlijke schepsels zich ontwikkelen 🙂 Ik zeg.. doe maar doorkomen!!!

Een brief .. een brief zoals ik hem had kunnen schrijven aan mijn oudste. Delen van de brief zijn waarheid en delen zijn pure onzin en uit de grote duim gezogen. Het is een experimenteel blog zeg maar 😉

“Hey man, had zin om je te schrijven omdat we elkaar zo weinig zien. Hoe was het op school? Onthoud maar dat als je zo oud bent al ik je ook tegen je kinderen zult zeggen “ach lagere school was de mooiste tijd van mijn leven” al zie je dat nu nog niet.Mijn ouwe zei dat ook altijd tegen me maar uiteraard geloofde ik hem niet. Nu weet ik wel beter, weet trouwens wel meer beter nu. Doe je wel je best? Later zul je daar spijt van hebben als je het nu niet doet hoor! Jaja ik zeik ik weet het.. laat me nou ff ..

Wat heb je gedaan vandaag? Ik zoals altijd weer gewerkt, dat heb ik veel te lang veel te veel gedaan. Al dat werken is leuk maar wat levert het uiteindelijk op? Zo vergankelijk als wat allemaal, althans ik ken weinig werkenden die ‘s avonds op de schouder van een collega kunnen leunen. Aan het einde van de dag als het werk voorbij is blijft er zo verdomde weinig over. Het schrijven van facturen geeft nou niet echt de voldoening die ik in mijn leven zoek al helpt het wel om de rekeningen te betalen 🙂

Wees maar blij dat je op school zit, geen zorgen behalve met wie je wilt spelen vandaag en wanneer je dat rottige huiswerk af moet hebben. Uiteindelijk komt de dag dat je geen keuze meer hebt en uitstellen geen optie is. Hoop dat het nog lang duurt voordat die dag komt! Weet je het is fantastisch als je het werk dat je doet leuk vind maar de ellende is dat je snel geneigd bent andere dingen opzij te schuiven allemaal in het teken van “het werk” Uiteindelijk is de prijs die je daar voor moet betalen veel te hoog joh. Wat ik al zei, bakken met geld, mooie auto, mooi huis, 100 miljoen vrienden maar alleen thuis zitten zitten twitteren of feesboeken ‘s avonds .. dat is het ook niet .. echt dat is het niet waard..

Wat ga je doen morgen? Als ik tijd heb kom ik even aanwaaien hoor! Wil je weer even vasthouden en ruiken. Klinkt raar he? Ruiken.. maar geloof me jongen als vader is er niets mooier dan je kind ruiken. Dat is een geur die gaat er nooit meer uit. Vanaf dag 1 dat je in mijn leven kwam heb je een bepaalde geur die vastgebakken zit in mijn neus. Nee die stink scheten tellen niet mee baklap! Ja dat kun je best ja.. heb je van  je moeder 😉 Hoe is het daar eigenlijk mee? Gaat het goed? Kunnen jullie het een beetje vinden zo met zijn allen?

Zat foto’s te kijken van onze vakanties en was gelijk een beetje verdrietig. Met bandjes in het zwembad, figuren maken op het strand .. weet je nog dat we de hond hadden nagemaakt? Mooie vakanties man, die mis ik enorm al weet ik dat er ook wel weer mooie vakanties aan zitten te komen hoor. Lekker in de zon bakken, berlinerbollen eten voor veel te veel geld aan het strand of op de banaan en er dan vanaf vallen 😀

Weet je nog dat we naar het Oostblok gingen? Oma mee, die was toen al niet meer helemaal goed. Jij vallen en ik jou tillen als een soldaat van het strijdveld. Volgens mij is het litteken nog te zien op je knie. Toffe vakanties man. Ik was nog bij Oma en die gaat niet zo goed. Vind het zo jammer dat jullie je Oma nooit echt goed hebben meegemaakt. Was een toffe oma. Verschrikkelijk lief voor haar kleinkinderen en altijd vrolijk. Daar kwam een bulderlach uit joh, als die moest lachen hadden ze een aardverschuiving in China.. echt waar. Lekker schunnig was ze ook altijd. Herinner me een avond in November waar we samen aan het rijmen waren voor een Sinterklaas gedicht. Ik zweer je de teksten die daar voorbij kwamen zijn niet geschikt om in deze brief te zetten, dat vertel ik je wel als je 35 bent 😀 Echt een tof mens die oma van je. Naar om te zien hoe ze er nu bij ligt.

Nou goed ouwe, hoop dat je een mooie dag hebt en heel af en toe even aan je ouwe vader denkt. Mis jullie elke minuut van elke dag en kan niet wachten weer bij jullie te zijn. Mis die ouwe van mij ook.. kan niet meer bij me komen helaas. Gek eigenlijk, zo ben je er en zo ben je weg.. “Leef elke dag alsof het je laatste is” zeggen ze dan als een dierbare doodgegaan is. Nou geef mijn portie maar aan fikkie want dat werkt ook niet. Lekker leeg leven is dat zeg, geen commitment, geen verantwoordelijkheid gewoon doen waar je zin in hebt en met wie je zin hebt.. nee man dat doe je als je 18 bent maar niet meer op je 40ste tenzij je denkt dat je 18 bent natuurlijk. Gelukkig moet jij nog 18 worden en kun je dat allemaal ervaren. Liefde, verdriet, haat en vriendschap. Zuig  het op (niet te letterlijk nemen graag!) en leef het.. dan kan het!

Nou vent ik spreek je snel! Dikke x en ik hou van je.. (jaja ik weet dat je inmiddels te oud bent om dat in gezelschap terug te zeggen) knuffel voor je zusje en doe een beetje lief tegen haar, je broers en zussen zullen je hele leven een deel uitmaken van je lief en leed!

X

je Papaja”