Vaderdag, vandaag was het weer zover. De afgelopen maand was de spambox van mijn mail al weer vol geboerd met reclame van God weet welk bedrijf om van alles te moeten verlangen voor vaderdag. Van haakse slijpers tot (mafkezen) een nieuwe Mac book pro.
Begrijp me niet verkeerd hoor zo’n gepoetste aluminium Mac book is best een leuk krijgertje en zal best gebruikt worden maar jezus het is vaderdag… geen 50 jarig huwelijk of 100ste verjaardag.

Vroegah hadden we dat sowieso niet. Wat een gelul zeg ik was weken bezig met knutselen, plakken, kneden, vormen, knippen en inpakken op school. Tong half uit de mond proberen in je netste handschrift een leesbaar “papa je bent een kei” op het papier te krijgen. En mijn vader vond dat geweldig.. Asbakken, stropdassen, zelfportretten en ander lomp in elkaar gekleide zut vulden zijn “trofeeën” kast.

En dan het ontbijt.. Beschuit en een half besmeerde boterham naast een half gekookt ei en een flauwe bak koffie. Dat allemaal op een geïmproviseerd dienblad en hop naar boven. De angst in de ogen van pa, als de dood dat de hele zooi scheef gekieperd onder de dekens verdween.. Maar oh zo blij.. Gewoon om de geste..
Nu moet dat anders. Hele ontbijtbuffetten worden voorbereid en de kinders en ouder staan weken van te voren in de keuken. En dan het liefst zo luxe en mooi mogelijk. Opdienen als in een sterren restaurant. En vergeet niet alle foto’s overal. Voordat vader überhaupt een blik en laat staan een hap mag werpen / nemen wordt het zorgvuldig geprepareerde dienblad met luxe voedsel vanuit elke hoek gefotografeerd.
Juiste lichtinval en de echte strebers maken er een mooie panorama foto van. En pas als er minimaal 86 vind ik leuks op zijn geplaatst mag pa een hap nemen.. Niet zonder ook uitgebreid gefotografeerd te worden…

Man man.. Wat een gedoe allemaal. Geniet gewoon van je vaderdag samen. Doe iets uit liefde en dan Is het goed. Ook zonder uitgebreid verslag over “ik heb de mooiste vaderdag verassing” Is vader (of moeder) dag een feest.

Naast mijn bed prijken keien, stropdashouders, kleiwerkjes, brillenkoker, en tekeningen.. En wat vind ik ze vet. Gewoon omdat het zo lekker simpel is en gemaakt met liefde. En kruimels in het bed van een heerlijke croissant, ei, aardbei en bak koffie. Hemel op aarde…

Ik vond bij het opruimen van het ouderlijk huis een paar jaar geleden bijna al mijn creaties die ik mijn vader heb gegeven terug. Bijzonder om te zien en te ervaren. En net als hem ben ik net zo trots en blij dat ik dat krijg.

Die Mac book pro komt wel voor mijn verjaardag :).

Ps foto van mijn vader en moeder toen ze trouwden. Tot de laatste dag samen waren ze eenvoudig maar donders gelukkig.

Vandaag is gewoon een Dinsdag. Weliswaar een Dinsdag na een heerlijk paasweekend pinksterweekend maar verder gewoon een Dinsdag.
Vandaag ook gewoon gewerkt en mijn dingen gedaan. En toch is deze Dinsdag net even anders. Vandaag is de dag dat ik niet meer kan identificeren met een liedje van Doe Maar. Ze zingen over iemand van 42 32 *zucht* jaar maar dat ben ik vanaf vandaag niet meer.

43 jaar geleden geboren uit mijn ouders uit liefde, niet gepland dat wel maar wel gewenst. Mocht mijn moeder er graag mee pesten. “ongepland he ma, en wat heb je er een spijt van!” als ik me weer eens in de nesten had gewerkt (wat niet heel vaak voorkwam trouwens).

Is gek maar hoe ouder je wordt, en in de ogen van anderen ben ik nog steeds een jonkie, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Hoe ouder je wordt hoe anders je naar het leven gaat kijken. Alle dromen van toen zijn vervangen voor de “moetjes” van nu. Alle idealen zijn of ingehaald of je kijk op het leven is veranderd.

Gelukkig maken dromen en idealen plaats voor nieuwe dromen en onverwachte gebeurtenissen. Zo had ik niet gedacht dat ik mijn verjaardag zou vieren in het gezelschap dat ik nu heb. 4 heerlijke kinderen en een dito vrouw..

43 jaar oud of jong het maakt niet zo veel uit. Vanaf dit jaar gaan we weer vieren. Na lange tijd van niet. Er is reden genoeg voor om te vieren dat je verjaart. En alle redenen om het niet te doen moeten we gewoon vergeten.

Ik tover mijn familie een waar feestmaal voor ( 😛 ) en geniet er van. Ik proost op mijzelf, mijn liefdes en het leven. Proost op respectvol omgaan met oude liefdes en op oude vernieuwde en nieuwe vriendschappen. Ik proost op mijn ouders en hun goede werk met opvoeden en hun onvoorwaardelijke liefde. Had ze er graag nog bij gehad..

Proost!

Ik ben iemand die vind dat iedereen recht heeft op zijn of haar mening en standpunt. Daden en acties zijn de verantwoordelijkheid van het individu dat het doet en/of denkt. Leven en laten leven is het credo. Als iemand het fijn vind om naakt in het centrum van Amsterdam te lopen.. succes! Als iemand het nodig vind te schijven met een veroordeeld iemand… succes. Of als iemand van iemand houd terwijl de naasten daar tegen zijn… succes.

Jouw regels, jouw leven. Zo ben ik ook van mening dat culturen verschillen in de wereld. We hanteren allemaal onze eigen maatstaven als het aankomt op wat wel en niet kan. Wij westerlingen zijn nogal van het op leggen aan anderen. Dat deden we al in de middeleeuwen en dat doen we nog steeds. Als het niet strookt met onze zienswijze is het al snel niet goed. Wij weten het beter want schijnbaar zijn wij sneller geëvolueerd dan “die ander”.

Het wijzende vingertje naar landen die er andere normen en waarden op nahouden. Het inmengen in culturen waar wij helemaal niets van begrijpen. De hedendaagse praktijk is niet anders. Zelfs in ons eigen land vinden we dat. “Ze passen zich maar aan” is een veel gehoorde uitspraak. En ten dele is dat ook zo. Als je in een, voor jou, vreemd land woont zul je op enige manier moeten aanpassen aan de normen en waarden die daar heersen. Kun je straffeloos een vrouw dood stenigen in je geboorteland betekend dat nog niet dat het hier ook kan. Gelukkig hebben we dat soort dingen vast gelegd in wetten.

Hoe iemand thuis moet leven, met inachtneming van de regels en wetten van een land,  maken wij niet uit. Je huis is je huis en zolang je de wet niet overtreed moet je lekker leven zoals je dat zelf wil. 100 katten? Prima zolang je er maar geen directe overlast mee creëert. Kinderen pas om 10 uur naar bed? Lekker zelf weten.. we mogen het onverstandig vinden maar dat is het dan ook. Je geloof uitoefenen? Vooral doen .. Ik durf dus van mijzelf te zeggen dat ik een tolerant iemand ben. Mensen in hun waarde laten, leven en laten leven.

Maar dan lees je een bericht op internet “Opnieuw brute verkrachting in India“. Zo en passant op de mobiel terwijl je aan het koppensnellen bent. Als je geen zin hebt om te lezen hier de ijzingwekkende kernpunten van het bericht.

Een vrouw van 22 jaar oud is bruut verkracht en is daarna gedwongen om zuur te drinken. Nadat ze eindelijk dood was hebben ze haar gedumpt in de rivier.

Laat dat even op je inwerken.. Je bent dus vrouw. Een waarschijnlijk mooie vrouw en dochter, misschien wel moeder, van 22 jaar jong. Je hebt de pech in India te wonen waar het verkrachten van vrouwen af en toe wel een nationale sport lijkt te zijn. Lees goed LIJKT en niet IS… Je loopt nietsvermoedend over straat. Wellicht heb je net boodschappen gedaan of je hebt afgesproken met een vriendin of vriend om wat leuks te gaan doen. Dan wordt je aangevallen door 1 of meerdere mannen.. misschien waren ze al bij je in de buurt of had je gewoon de pech langs te lopen. Die man(nen) besluiten dat je lekker bent en dat je vanaf dat moment hun bezit bent geworden.

Ze verkrachten je, meerdere malen en niet zo zachtjes ook. Op dat moment ben je alle waardigheid die je had kwijt. Mensen zijn zonder wederzijds goedkeuren met je bezig geweest. Hebben je waarschijnlijk murw geslagen terwijl ze zich zelf ontdeden van hun behoeftes. Kans is aanzienlijk dat ze zoveel kapot hebben gemaakt in je dat een normaal leven hier na sowieso onmogelijk is. Geestelijk gesloopt en lichamelijk afgetakeld.

Maar dat is nog niet genoeg.. nee want de vrouw is nu een hoer.. logisch want ze is net genomen. Ja en dan ben je een hoer.. simpel en wat verdienen hoeren? Die moeten dood. Dus pak je een accu of een bak met daarin een zuur. Ja een zuur.. zoals zwavelzuur of accu zuur. En je dwingt de vrouw dat te drinken. Moet je voorstellen dat je gedwongen wordt zuur te drinken. Dat spul gaat te keer vanaf je lippen, je tong, je verhemelte, het begin van je keel, je slokdarm, je maag, je buik.. het vreet langzaam en tergend door vlees. Het doodgaan duurt heel lang want het duurt even voordat je organen uitvallen. Voor die tijd blijft dat zuur je opvreten van binnen.

Ik denk dat de vrouw in kwestie dankbaar was dat de dood haar kwam halen. De pijnen die ze geleden moeten hebben zijn onvoorstelbaar. Als je dit in een film laat zien vind je het al barbaars en dan weet je dat het niet echt is. Dit was echt.. dus eerst de vernedering en fysieke pijniging van het verkrachten en dan als toetje een bak met zuur. En om de vernedering af te maken hebben ze haar gedumpt in de rivier als een zak vuil.

Het zijn dit soort berichten dat me doet twijfelen in de mens. Hoe kun je? Hoe in godsnaam kun je? Welke krachten spelen er in iemands hoofd als je zo barbaars kan zijn.

Ik heb gemerkt dat in geestelijk niet in staat ben dergelijke dingen te begrijpen. Pure geestelijk onvermogen om dit te bevatten. In wat voor land je ook leeft, wat voor cultuur je ook hebt of aanhangt. Toestaan om zo om te gaan met een leven is in geen enkele cultuur goed te praten. God zij dank zijn het uitzonderingen en incidenten al gebeuren ze daar blijkbaar wat vaker of in ieder geval horen we het vaker.

Onbegrijpelijk..

5 Mei staat voor bevrijdingsdag. De dag dat wij bevrijd werden van het fascisme dat over ons lag onder Nazi Duitsland. Vandaag vieren we wederom het terug krijgen van die vrijheid.

Juist vandaag en heden ten dage is vrijheid een begrip dat je niet eenvoudig mag opvatten. Vrijheid ligt verder dan ooit. Als mensen als Wilders 24/7 beveiliging moeten hebben omdat hun opvattingen niet stroken met die van een ander. Als iemand die zijn straf uitgezeten heeft moet vrezen voor zijn leven. Als je op straat uit moet kijken wie je vermanend toespreekt omdat je niet zeker weet of hij of zij je niet dood slaat.

Waar kinderen en burgers in Syrië dagelijks sterven omdat ze het zat zijn zonder vrijheid te leven. Oekraïne waar landen vechten om grond over de hoofden van anderen.

Maar ook dichterbij. Kinderen die mishandeld worden thuis. Vrouwen en mannen die in de economische tang zitten omdat ze gewoon pech hebben gehad.
Ouders die niet in staat zijn het woord vrijheid toe te passen op hun kinderen. Niet eens met wat ze doen of welke fouten ze maken en daarom maar besluiten voorwaarden te stellen aan ouder kind liefde.

5 Mei, dag van de vrijheid.. Een vrijheid

die vele van ons voor gewoon achten maar alles behalve gewoon is en nog zeker niet bereikt is.

Kijk nog eens om je heen en besluit het woord vrijheid niet alleen te scanderen maar vooral toe te passen.

Iedereen heeft het recht op vrijheid!