Mensen die mij al een tijdje volgen op twitter weten dit al.. mensen die dat niet doen wellicht niet. Voor hen en een ieder die dat boeit dit stukje!

ik ben de 3e van 3 kids thuis.. beetje een nakomer en automatisch verwender dan de rest. Alles was al een keer uitgevonden door mijn broers dus ik liep fluitend altijd overal doorheen. Ik heb sinds jong altijd een prima band gehad met mijn ouders maar altijd iets extra met mijn moeder… zie het als een moederskind dingetje ;).

Mijn vader stierf vele jaren geleden en liet mijn moeder achter als weduwe. Mijn moeder was een sterke zelfstandige vrouw. Al heel jong woonde ze op haar zelf.. vanuit de provincie alleen naar Amsterdam begin jaren ’50 .. dat was heel wat 🙂

Ook toen ze alleen was bleef ze de positiviteit zelve .. altijd lachen en pret veel doen kinderen oppassen en god weet wat. Met de auto heel Nederland door en verder. Op haar 63ste voor het eerst vliegen etc etc..

Helaas werd er een kleine 2 jaar de ziekte van Alzheimer als diagnose gesteld. En zoals met veel terminale ziekten weet je verder niet hoe het verloop zal zijn.
Inmiddels woont mijn moeder in een verpleegtehuis en zet de neergang met turbo in. Binnen 2 jaar van een beetje vergeetachtig naar iemand die mij bijna niet meer herkend.. sterker nog heel af en toe nog maar herkend.

Voor mij is dat kud.. heel kud.. en af en toe als daar vandaan kom dump ik dat soms plompverloren op Twitter .. chocola en tweepcare (en @Btje100 ) geven een fijne push gek genoeg. Soort therapeutische manier van verwerken 🙂

Hoe dan ook dit stukje voor hen die het boeit en zich afvragen waarom ik soms dat soort dingen neerzet.

Thx zeker al die tof, lief en verassend reageren.. !!!!

Menno