Gisteren op mijn verjaardag een incident met mijn (dementerende) moeder ( zie Wat gebeurt er toch dagen ) …
Vandaag zou ze terug moeten naar het ziekenhuis… kijken wat er gedaan moet worden. Omdat mijn moeder een soort van dwangneurose aan het ontwikkelen is aangaande haar handen bleef ze peuteren aan het gips en verband waardoor het geheel weer begon te bloeden.
De Dokter had zeer duidelijk aangegeven dat als er helemaal niet aangezeten zou worden dat er een gerede kans was dat het bovenste deel van de duim weer kon aangroeien. Door het peuteren leek dat mis te gaan en zijn ze daarom afgelopen nacht verplicht geweest haar met de armen aan het bed vast te binden.. ik blijf er bij dat alleen de gedachte me al woest maakt maar ik tegelijkertijd dondersgoed weet dat er geen andere mogelijkheid is…
Ze had gelukkig voldoende middelen gekregen waardoor ze uiteindelijk rustig geworden is en redelijk goed heeft geslapen…
Vanmiddag dus naar de dokter en die heeft een paar testen gedaan met haar. Het lijkt er op alsof er doorbloeding is in de top van haar duim (vanaf het gewricht) en dat zou betekenen dat het grootste gedeelte van haar duim er niet af hoeft.
Ze heeft ook een soort van koker over haar duim gekregen waardoor ze niet zo makkelijk kan rommelen aan die duim en heel misschien niet vastgebonden hoeft te worden.. Ten tijde van dit schrijven ben ik niet gebeld wat zou inhouden dat ze zonder bindmiddelen kan en mag slapen.. (pffff)
Maandag om 10 uur moeten we weer naar de Poli en omdat er geen personeel voor handen is moet ik dat doen met haar. Mijn schoonzus heeft gelukkig aangeboden mee te gaan waardoor ik er wat minde rtegen op zie dan vanmiddag.. Klinkt raar tegen op zien maar een ieder die iets dergelijks mee maakt weet hoe mensen met dementie kunnen reageren op de meest alledaagse dingen.. harder dan 20 km in de auto kan al een prikkel tot totale paniek zijn.
Hoe dan ook.. morgen bij haar langs met een broer die door omstandigheden lang niet is geweest.. ik hou mijn hart vast want hij heeft geen idee wat hij morgen gaat aantreffen…. helaas weet ik dat pijnlijk genoeg wel…
Menno