Vandaag was een rare dag, vannacht werd ik gillend van de pijn in mijn rug wakker en besloot de rest van de nacht beneden door te brengen. Het beloofde niet veel goeds te brengen voor deze zaterdag.
Gelukkig dankzij hulp van mijn lieve meisje was ik door wat pijnstillers en rust weer snel in redelijke staat en ben lekker in de tuin van de zon gaan genieten.
Het was heeeerlijk in de tuin, omdat ons tuintje redelijk in de luwte ligt maar wel veel zon heeft is het er snel warm. Het is een van de fijne aspecten van hier 🙂

Hoe dan ook.. we zijn einde van de middag met het gele gezin (5 man sterk +1 hond) naar mijn moeder gegaan. Sowieso als we samen gaan is het al beter te verteren.. om de een of andere reden fungeren Bri en de kinderen als een soort filter voor mijn moeder waardoor ze vaak beter lijkt te presteren.
We kwamen binnen en ze was net klaar met de avond broodmaaltijd en keer eigenlijk best helder uit haar ogen.. dat is meestal wel een goed teken.

Mijn kinderen vallen altijd zonder gene mijn moeder (en de andere opa en oma uiteraard) direct om haar hals. Mijn oudste is inmiddels zo groot dat hij letterlijk om haar hals kan hangen 😉 .. maar ze zijn gek met haar ondanks haar toestand (of misschien wel dankzij). Ook mijn moeder heeft een best grote rol in hun korte leven gespeeld en ze groeien langzaam maar zeker mee met de tanende achteruitgang van mijn moeder.

We zijn lekker met haar naar de binnentuin gelopen in het huis waar ze zit. Een prachtig grote tuin omgeven door gebouwen die vriendelijk met veel glas en openheid uitnodigen te vertoeven in die tuin. Mooie sets met stoelen en voldoende zon zijn altijd aanwezig.

We zijn aan een tafel gaan zitten en ik heb mijn moeder vol in de zon geplaatst. Ik weet dat zij vroeger bij de eerste zonnestralen thuis altijd met een stoeltje in haar arm de tuin betrad en lekker buiten ging zitten. Ook toen mijn vader nog leefde waren ze vaak en graag buiten met mooi weer.
Het duurde een paar minuten maar heel langzaam begon de helende kracht van de zon op haar in te werken. Ik had het gevoel dat ze al te lang niet meer lekker buiten was geweest en al helemaal niet lekker de zon had gezien en belangrijker nog.. gevoeld.
Zienderogen knapte ze echt op, ze kreeg praatjes en zat intens te genieten van de aanwezigheid van de zon,mijn meisje, kleine Nick en de hond Mira (de 2 grootste waren inmiddels de nabij gelegen kinderboerderij aan het bezoeken).
Kleur op haar anders zo intens witte wangen en met dichtgeknepen ogen zat ze te genieten 🙂

Ik heb haar lekker beetgepakt en heerlijk geknuffeld. Het voelde zo goed weer eens mijn moeder te zien al is ze zo anders dan ik haar ken al ziet ze er veel minder lief en netjes uit ze was weer heel even een heel klein beetje terug.. en dat deed ons als familie en zij als moeder iedereen heel veel goeds.

Het was een typisch moment waarvan je denkt.. en NU wil ik de tijd even stopzetten. Even blijven hangen in een uniek moment van connectie en aanhankelijkheid. Vond het mooi dat Bri er bij was.. die het er ook erg moeilijk mee had later die dag.. ..

Ik blog het zodat ik later terug kan lezen dat er ook nog goede momenten waren.. ik blog het omdat het fijn is van je af te schrijven en ik blog het omdat jullie zo tof reageren .. dat geeft ongekende energie hier en huis en heel veel bij mij!

Hier nogmaals de foto van mijn moeder nu.. en hoe ze was pas een paar jaar geleden.. (vind dat ik haar de eer moet doen te laten zien we ze wilde zijn en niet alleen wie ze nu is!).

Ik dank jullie voor het lezen!

Menno

Ps, de foto boven is van Januari dit jaar en die daaronder van vandaag! Amper 4 maanden verder en volgens mij hoef ik verder niet aan te geven dat niet alleen het uiterlijk in deze periode zo snel achteruit gegaan is!